در این آیه و آیه قبل به چهار نیاز اصلی و ابتدایی انسان یعنی نیاز به غذا و آب و لباس و مسکن (پوشش در مقابل آفتاب) اشاره شده است، تامین این نیازمندیها در بهشت بخاطر وفور نعمت بوده است و در واقع ذکر این امور توضیحی است برای آنچه در جمله" فتشقی" (به زحمت خواهی افتاد) آمده است.
و انک لا تظمؤا فیها «انک» با فتح و کسرهمزه خوانده شده است و دلیل فتح آن این است که عطف بر «الا تجوع» و تقدیر آن چنین است. و ان لک انک لا تظمؤا یعنی و تو در این مکان تشنه نمی شوی و اما کسر آن بنا بر استیناف است. با توجه به این که خوراک و پوشاک و نوشاک، همه از ضروریترین نیازهای انسان می باشد. خداوند وجود همه آنها را در بهشت به آدم یاد آوری کرده و نیز بیان فرموده است که استفاده از این نعمتها بدون وسیله و زحمتی که اهل دنیا (برای استفاده از نعمتها) بدان نیازمندند، امکان پذیر است.