تلاوت قرآن با طرب و آواز را «تطریب» می‌گویند. تطریب نوعی بدعت و تغنی غیرمجاز در قرائت قرآن است. هرگاه قاری، آواز خود را به گونه‌ای برآورد که قواعد تجوید آسیب ببیند (مثلا هنگام مد بیش از اندازه صدای بلند را بکشد) «تطریب» صورت گرفته است. البته اگر قاری در مقامات موسیقی تلاوت کند، ولی اصول و قواعد تجوید را مراعات کند، تطریب بر آن صادق نخواهد بود و اشکال ندارد. سیوطی از دیگران نقل می‌کند که این گونه قرائت قرآن، بدعت و حرام است.
[۱]سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۲، ص۳۳۹.
