تعزیر (دیدگاه راغب اصفهانی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تعزیر از مباحث فقهی و حقوقی مربوط به
حقوق جزا و درباره معنای لغوی
تعزیر از دیدگاه
راغب اصفهانی بحث می‌کند. وی معنای تعزیر را یاری و نصرت همراه با احترام می‌داند.
همان گونه که مردم باید در مسائل شرعی، طبق نظریّات کارشناسان دینی و مراجع تقلید، عمل کنند (و این نوع پیروی کردن نه تنها کار ناپسندی نیست، بلکه مورد پذیرش تمام عقلای جهان می‌باشد)، علمای دین نیز در موضوعاتی که تخصّص ندارند نظریّات آگاهان آن امور را می‌پذیرند. بدین جهت برای پی بردن به معنای واژۀ تعزیر، پای سخن دانشمندان لغت‌شناس می‌نشینیم.
ابو القاسم حسین بن محمد بن المفضل، معروف به
راغب اصفهانی، در قرن پنجم می‌زیسته، و در اوائل قرن ششم (۲. ۵ ه- ق) وفات یافته است. وی با نوشتن کتاب
المفردات خدمت بزرگی به دانشمندان حوزۀ دین، به خصوص مشتاقان
قرآن نموده است، و شاید بتوان آن را اوّلین تفسیر موضوعی قرآن شمرد.
وی تعزیر را چنین تفسیر می‌نماید: «التعزیر النصرة مع التعظیم، قال (وَ تُعَزِّرُوهُ- … وَ عَزَّرْتُمُوهُمْ)، و التعزیر ضرب دون الحد. و ذلک یرجع الی الاوّل فان ذلک تادیب و التادیب نصرة ما. لکن الاوّل نصرة بقمع ما یضره عنه، و الثانی نصرة بقمعه عما یضره. فمن قمعته عما یضره فقد نصرته. و علی هذا الوجه قال صلّی اللّه علیه و آله: انصر اخاک ظالما و مظلوما، قال: انصره مظلوما فکیف انصره ظالما؟ فقال: کفّه عن الظّلم …
؛ تعزیر یاری و نصرت همراه با احترام است … و معنای دیگر آن، مجازات کمتر از حدود شرعی است. البتّه معنای دوّم نیز به معنای اوّل بازمی‌گردد؛ زیرا آن هم تادیب همراه با نوعی نصرت و یاری است. تفاوت این دو معنی در این است که در معنای اوّل با قطع آنچه او را می‌آزارد کمکش می‌کنیم، و در معنی دوم با قطع آزارهای او از مردم، به کمکش می‌شتابیم. روایت مذکور اشاره به معنای دوّم دارد.»
از کلام راغب استفاده می‌شود که تعزیر دارای سه معنی است:
الف) نصرت و یاری رساندن، ب) تادیب، ج) ضرب و زدن، و این که معنی سوّم به معنی دوّم، و معنی دوّم به معنی اوّل بازمی‌گردد.
سؤال: چرا این لغت‌شناسان سرشناس و معروف تعزیر را به نصرت و یاری تفسیر کرده است؟
پاسخ: ظاهرا با استفاده از برخی
آیات قرآن مجید، این برداشت را نموده؛ زیرا کلمۀ مذکور در سه آیۀ قرآن به معنای نصرت آمده است. توجّه کنید:
اوّل:
خداوند متعال در آیۀ ۱۵۷
سوره اعراف، در توصیف
مؤمنین می‌فرماید: «فَالَّذِینَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی اُنْزِلَ مَعَهُ اُولٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛
پس کسانی که به او (
پیامبر اسلام (صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌آله))
ایمان آوردند، و حمایت و یاریش کردند، و از نوری که با او نازل شده پیروی نمودند، آنان رستگارانند.»
دوم: در آیات هشتم و نهم
سوره فتح، در وصف پیامبر گرامی اسلام (صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) می‌خوانیم: «اِنّٰا اَرْسَلْنٰاکَ شٰاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً• لِتُؤْمِنُوا بِاللّٰهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ وَ تُسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَ اَصِیلًا؛
به یقین ما تو را گواه (بر اعمال آنها) و بشارت دهنده و بیم دهنده فرستادیم، تا (شما مردم) به خدا و رسولش ایمان بیاورید، و از او دفاع کنید، و او را بزرگ دارید، و خدا را صبح و شام تسبیح گویید.»
سوم: خداوند متعال در مورد عهد و پیمانی که با
بنی اسرائیل بست، می‌فرماید: «وَ لَقَدْ اَخَذَ اللّٰهُ مِیثٰاقَ بَنِی اِسْرٰائِیلَ وَ بَعَثْنٰا مِنْهُمُ اثْنَیْ عَشَرَ نَقِیباً وَ قٰالَ اللّٰهُ اِنِّی مَعَکُمْ لَئِنْ اَقَمْتُمُ الصَّلٰاةَ وَ آتَیْتُمُ الزَّکٰاةَ وَ آمَنْتُمْ بِرُسُلِی وَ عَزَّرْتُمُوهُمْ …؛
خدا از بنی اسرائیل پیمان گرفت، و از آنها، دوازده
نقیب (سرپرست) برانگیختیم، و خداوند (به آنها) گفت: «من با شما هستم؛ اگر
نماز را برپا دارید، و
زکات بپردازید، و به رسولان من ایمان بیاورید، و آنها را یاری کنید، …»
در آیات سه‌گانۀ فوق، کلمۀ تعزیر به معنی نصرت و یاری رساندن است، زیرا هیچ تناسبی با معنای دیگر آن (ضرب و تادیب) ندارد.
•
مکارم شیرازی، ناصر، تعزیر و گستره آن، ص۱۵-۱۸.
