• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تفث (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: چرک (مقالات مرتبط).

تَفَث (به فتح تاء و فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای چرک است.



تَفَث: چرک است. اصل آن چرک ناخن و غیره است که لازم است از بدن زایل شود.


(ثُمَّ لْیَقْضُوا تَفَثَهُمْ‌ وَ لْیُوفُوا نُذُورَهُمْ‌) اهل تفسیر، قضاء تفث را زایل نمودن آلودگی‌های بدن گفته‌اند که در ایّام احرام بوجود می‌آید، از قبیل گرفتن ناخن، اصلاح مو، شستشو و غیره. در مجمع از زجّاج نقل شده که آن کنایه است از خروج از احرام. در المیزان نیز چنین اختیار نموده است و معنی آیه این است: «سپس چرک و آلودگی خود را زایل کنند و به نذورشان وفا نمایند».


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۷۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۶۵.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۳۸.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۶۵.    
۵. حجّ/سوره۲۲، آیه۲۹.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۷۱.    
۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۵۲۴.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۳۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۲۰۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "تفث"، ج۱، ص۲۷۷.    






جعبه ابزار