متد پوزیتویسم (positivism) یا روش تحققی عبارت است از مقارنه و تطبیق موضوعی و خارجی، و روشی که فنومنها و پدیدههای عینی را فقط در مقیاسهای تجارب حسی و علوم تحققی ارزیابی میکند. این اصطلاح نخستین بار به فلسفه و تعالیم اگوست کنت دانشمند فرانسوی قرن نوزدهم اطلاق شد که هرگونه مذهب فلسفی مربوط به ماوراء الطبیعه را انکار میکرد و سپس به هرگونه سبک و متد پژوهشی که روش تحقیقی خویش را بر اصالت ماده و عینیت خارجی اشیا قرار داده بود، روش پوزیتویستی یا تحققی اطلاق شد.