تقوا و خداشناسی (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از جلوه‌های تقواپیشگی
خداشناسی انسان می‌باشد.
تقوا و پارسایی، زمینه شناخت خدای یگانه، از رهگذر نشانه‌های
خلقت در
جهان است:
ان فی اختلـف الیل والنهار وما خلق الله فی السمـوت والارض لایـت لقوم یتقون.
مسلما در آمد و شد
شب و
روز، و آنچه خداوند در آسمانها و
زمین آفریده،
آیات (و نشانه‌هایی) است برای گروهی که پرهیزگارند (و حقایق را می‌بینند).
«ان فی اختلاف اللیل و النهار و ما خلق الله فی السماوات و الارض» یعنی در تقدیری که خدای تعالی روی
حکمت خود در ایندو انجام داده و افلاک و
ستارگان ثابت و سیار در
آسمان، و
حیوان و
گیاه و جماد و سایر انواع روزیها و نعمتهایی که در زمین قرار داده است.
«لآیات لقوم یتقون» حجتها و دلیل‌هایی است بر
وحدانیت حق تعالی برای مردمی که از نافرمانی‌های
خدا و
گناهان پرهیز کنند و از
عقاب او بترسند. و اینکه فقط مردمان پرهیزکار را نام برد و آنها را نشانه و دلیل بر این دسته از مردم دانست بدان جهت است که تنها مردمان پرهیزکار هستند که از آنها بهره‌مند شده و سودمند گردند.
لآیات لقوم یتقون: هر آینه علامات و نشانه‌هائی است بر وجود صانع
عالم و
وحدت او و
کمال علم و
قدرت سبحانی برای گروهی که بترسند از عواقب احوال و خواتیم امور، یعنی از حال و
مال و منال و معاذ و ملاذ خود بیاندیشند، و از رسوائی
حشر ترسان باشند، و بدان سبب از معاصی اجتناب کنند زیرا
اندیشه و
خوف، باعث
تفکر و
تدبر، و آن موجب احتراز از
محرمات و تدارک ما فات گردد.
ابن عباس نقل نموده در سبب نزول این آیه شریفه که
کفار گفتند: یا
محمد، به ما آیتی بنما تا به تو
ایمان آریم. حق تعالی این آیه نازل فرمود که این همه، آیات و حجج و دلایلند بر الهیت و وحدانیت من، ولکن برای کسانی که تامل و
تفکر در آنها نموده و به وحدانیت و
قدرت من،
علم حاصل کنند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «خداشناسی».
