تقوا و کیفرهای خدا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
انسان باید به این نکته توجه داشته باشد که در صورت ترک
واجبات و انجام
محرمات دچار
کیفر سخت الهی می‌گردد که این توجه داشتن خود زمینه ساز تقواپیشگی است.
یک از زمینه سازی های تقواپیشگی، توجه به
کیفر سخت الهی ذکر شده است.
«... واتقوا الله واعلموا ان الله شدید العقاب؛
و
حج و
عمره را برای
خدا به اتمام برسانید! و اگر محصور شدید، (و مانعی مانند ترس از
دشمن یا
بیماری، اجازه نداد که پس از
احرام بستن، وارد
مکه شوید،) آنچه از
قربانی فراهم شود (
ذبح کنید، و از احرام خارج شوید)! و سرهای خود را نتراشید، تا قربانی به محلش برسد (و در
قربانگاه ذبح شود)! و اگر کسی از شما بیمار بود، و یا ناراحتی در سر داشت، (و ناچار بود سر خود را بتراشد،) باید
فدیه و کفّاره‌ای از قبیل
روزه یا
صدقه یا گوسفندی بدهد! و هنگامی که (از بیماری و دشمن) در امان بودید، هر کس با ختم عمره، حج را آغاز کند، آنچه از قربانی برای او میسّر است (ذبح کند)! و هر که نیافت، سه روز در ایام حج، و هفت روز هنگامی که باز می‌گردید، روزه بدارد! این، ده روز کامل است. (البته) این برای کسی است که خانواده او، نزد
مسجد الحرام نباشد (= اهل مکّه و اطرافِ آن نباشد). و از خدا بپرهیزید! و بدانید که او، سخت‌کیفر است!».
در پایان
آیه دستور به
تقوا مى دهد و مى فرماید: از خدا به پرهیزید و تقوا پیشه کنید و بدانید خداوند
عقاب و کیفرش شدید است (و اتقوا الله و اعلموا ان الله شدید العقاب). این تاکید شاید به این جهت است که
مسلمانان در هیچ یک از جزئیات این عبادت مهم اسلامى کوتاهى نکنند چرا که کوتاهى در آن گاهى سبب
فساد حج و از بین رفتن برکات مهم آن مى شود.
«.. واتقوا الله ان الله شدید العقاب؛
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! شعائر و
حدود الهی (و مراسم حج را محترم بشمرید! و مخالفت با آنها) را
حلال ندانید! و نه
ماه حرام را، و نه قربانیهای بی‌نشان و نشاندار را، و نه آنها را که به قصد خانه خدا برای به دست آوردن
فضل پروردگار و خشنودی او می‌آیند! اما هنگامی که از احرام بیرون آمدید، صیدکردن برای شما مانعی ندارد. و خصومت با جمعیّتی که شما را از آمدن به مسجد الحرام (در سال
حدیبیه) بازداشتند، نباید شما را وادار به تعدّی و
تجاوز کند! و (همواره) در راه نیکی و پرهیزگاری با هم تعاون کنید! و (هرگز) در راه گناه و تعدّی همکاری ننمایید! و از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید که مجازات خدا شدید است!».
«واتقوا فتنة لا تصیبن الذین ظـلموا منکم خاصة واعلموا ان الله شدید العقاب؛
و از فتنه‌ای بپرهیزید که تنها به ستمکاران شما نمی‌رسد؛ (بلکه همه را فرا خواهد گرفت؛ چرا که دیگران سکوت اختیار کردند.) و بدانید خداوند کیفر شدید دارد!».
در پایان آیه با زبان
تهدید آمیز مى گوید (بدانید خداوند مجازاتش شدید است) (و اعلموا ان الله شدید العقاب). مبادا لطف و
رحمت خدا آنها را
غافل کند و شدت مجازاتهاى الهى را به دست فراموشى بسپارند و آشوبها و فتنه ها دامان آنها را بگیرد همانگونه که دامان جامعه اسلامى را گرفت و بر اثر فراموش کردن این سنن الهى آنها را به قهقرا کشانید.
«.. واتقوا الله ان الله شدید العقاب؛
آنچه را خداوند از اهل این آبادیها به رسولش بازگرداند، از آن خدا و
رسول و خویشاوندان او، و
یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان است، تا (این اموال عظیم) در میان ثروتمندان شما دست به دست نگردد! آنچه را
رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده خودداری نمایید؛ و از (مخالفت) خدا بپرهیزید که خداوند کیفرش شدید است».
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تقوا و کیفرهای خدا»
