تلاوت آیات برای انبیا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پیامبران الهی هنگامی که آیات الهی بر آنها
تلاوت می شد، در پیشگاه
خداوند از روی
خضوع و
خشوع به
سجده می افتادند و
گریه می کردند.
تلاوت آیات الهی برای
پیامبران، سبب
گریه آنان در پیشگاه
خداوند بود.
اولـئک الذین انعم الله علیهم من النبیین... اذا تتلی علیهم ءایـت الرحمـن خروا سجدا وبکیـا. «آنها پیامبرانی بودند که خداوند مشمول نعمتشان قرار داده بود، از
فرزندان آدم، و از کسانی که با
نوح بر
کشتی سوار کردیم، و از دودمان
ابراهیم و
یعقوب، و از کسانی که
هدایت کردیم و برگزیدیم. آنها کسانی بودند که وقتی آیات خداوند
رحمان بر آنان خوانده می شد به
خاک می افتادند، در حالی که
سجده می کردند و گریان بودند.»
کلمه "سجدا" در جمله "خروا سجدا و بکیا" جمع
ساجد است و کلمه "بکی" بر وزن
فعول جمع
باکی است، و جمله مذکور خبر است برای کلمه "للذین" که در صدر
آیه است، احتمال هم دارد که به خاک افتادن برای سجده با حالت
گریه،
کنایه باشد از کمال
خضوع و
خشوع، زیرا سجده مجسم کننده کمال خضوع، و گریه مجسم کننده کمال خشوع است، و بنا بر این معنا، جا دارد مقصود از آیات و تلاوت آن یاد آوری هر چیزی باشد که شانی از شؤون خدای تعالی را
حکایت می کند.
بعضی از
مفسران، جمله "ممن هدینا و اجتبینا.... . را بیان دیگری برای همان انبیایی که در آغاز آیه به آنها اشاره شده دانسته اند.
معنای آیه (و
خدا داناتر است) این شد که: اینان که خدا انعامشان کرده بعضی از
انبیاء از
ذریه آدمند، و از آنهایی هستند که خدا با
نوح در
کشتی سوارشان کرد، و از
ذریه ابراهیم و اسرائیلند، و بعضی دیگر از اهل هدایت و اجتبایند که برای خدای رحمان خاضعند، و چون نزد ایشان
آیات او تلاوت شود خاشعند.
و ممن هدینا و اجتبینا: برخی گویند: منظور همان پیامبرانی است که: قبلا یاد شدند. یعنی آنها کسانی هستند که ما هدایتشان کرده و از میان
خلق برگزیده‌ایم. سپس در وصف آنها می‌فرماید: اذا تتلی علیهم آیات الرحمن خروا سجدا و بکیا: هر گاه
قرآن بر آنها خوانده شود در برابر خدا سجده می‌کنند و به
تضرع و
ناله می‌پردازند. آری آنها با همه عظمتی که دارند، بیاد خدا
اشک می‌بارند. اما مردم
غافل و سبکسر با همه آلودگی هایی که دارند، از گریستن خودداری می‌کنند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تلاوت آیات برای انبیا».
