تَعْرُجُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَعْرُجُ:
(تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَ الرّوحُ إِلَيْهِ) تَعْرُجُ: از مصدر «عُرُوج» به معنى «بالا رفتن» است.
«فرشتگان و روح به‌سوى او (خداوند) عروج مى‌كنند...»، مسلما منظور از «عروج فرشتگان» عروج جسمانى نيست، بلكه عروج روحانى است، يعنى آن‌ها به مقام قرب خدا مى‌شتابند و در آن روز كه روز قيامت است آماده گرفتن فرمان و اجراى آن مى‌باشند، همان گونه كه در تفسير آيه ۱۷
سوره حاقه آمده كه منظور از جمله
(وَ الْمَلَکُ عَلى أَرْجائِها...) (فرشتگان در اطراف آسمان قرار مى‌گيرند) اين است كه در آن روز آن‌ها گرداگرد آسمان‌ها ايستاده و آماده انجام هرگونه فرمانند.
تفسيرهاى ديگرى براى «عروج فرشتگان» ذكر شده كه هيچ كدام مناسب به نظر نمى‌رسد.
به موردی از کاربرد
تَعْرُجُ در
قرآن، اشاره می‌شود:
(تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَ الرّوحُ إِلَيْهِ فی يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسينَ أَلْفَ سَنَةٍ) (فرشتگان و روح آن فرشته مقرّب خداوند به‌سوى او عروج مى‌كنند در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
منظور از عروج ملائكه و روح به سوى خدا در آن روز، رجوع آن‌ها است به سوى خداى تعالى در هنگامى كه همه عالم به سوى او بر مى‌گردند، چون روز قيامت روزى است كه اسباب و وسائط از بين مى‌رود و روابط بين آن‌ها و بين مسبباتشان مرتفع مى‌گردد و ملائكه، كه وسائط موكل بر امور عالم و حوادث هستى‌اند هنگامى كه سببيت بين اسباب و مسببات قطع گردد و آن را خداوند زايل گرداند و همه به سوى او برگردند آن‌ها نيز بر مى‌گردند و به معارج خود عروج مى‌كنند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَعْرُجُ»، ج۳، ص۱۳۶-۱۳۷.
