جارودیه منسوب به زیاد بن منذر عبدی با کنیۀ ابی الجارود، از انشعابهای فرقۀ زیدی ( زیدیه) به شمار می‌روند. آنان امیر مؤمنان علیه السّلام را خلیفه بلافصل پیامبر صلّی اللّٰه علیه و آله می‌دانند و معتقدند رسول خدا صلّی اللّٰه علیه و آله حضرت علی علیه السّلام را با اوصاف به مردم معرفی کرد؛ لیکن مردم با رویگردانی از امامت آن حضرت گمراه و کافر شدند. و نیز به امامتامام حسن و امام حسین علیهما السّلام پس از امامتحضرت علی علیه السّلام اعتقاد دارند؛ لیکن می‌گویند: پس از امام حسین علیه السّلام، امامت به صورت شورایی در میان فرزندان امام حسن و امام حسین علیهما السّلام و هرکس از آنان که عالم و فاضل باشد و قیام کند جریان دارد.
جارودیه از فرقه‌های شیعه- به معنای عام آن- به شمار می‌روند، از این رو، اگر مالی بر شیعه- بدون تقیید به امامی بودن یا فرقه‌ای دیگر- وقف گردد و قرینه و شاهدی نیز موجب انصراف آن به فرقه‌ای خاص نگردد، شامل جارودیه نیز می‌شود؛ لیکن شامل برخی فرقه‌های دیگر زیدی همچون بتریّه که قائل به خلافت بلافصل حضرت علی علیه السّلام نیستند، نمی‌شود.
