جحد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَحْد (به فتح جیم و سکون حاء)، یکی از مفردات قرآن به معنای انکار با علم است. آدمی از لحاظ
عقل و
منطق و دلیل به مطلبی یقین می‌کند ولی در مقام تسلیم قلبی به آنچه یقین کرده
تسلیم نمی‌شود و انکار می‌کند. علت این انکار، فقط امتناع و عدم تسلیم است.
جَحْد (به فتح جیم و سکون حاء) به معنای انکار با علم است.
(وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَيْقَنَتْهَا أَنفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا) «
آیات ما را از روی
ظلم و سرکشی انکار و تکذیب کردند ولی دلهایشان به آنها یقین داشت».
این آیه یکی از مشکلات مهمّ را حل می‌کند و آن اینکه آدمی از لحاظ عقل و منطق و دلیل به مطلبی یقین می‌کند ولی در مقام تسلیم قلبی به آنچه یقین کرده تسلیم نمی‌شود و انکار می‌کند مثلا
معاویه به حقّانیت
امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) یقین داشت ولی تسلیم نمی‌شد و اقرار نمی‌کرد و آن را انکار می‌نمود.
شیطان به
خدا یقین داشت، و می‌گفت «
(رَبِّ بِمَآ أَغْوَيْتَنِي)»...
«
(خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ...)»
به روز
قیامت نیز عقیده داشت و می‌گفت
(أَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ) به
پیامبران نیز معتقد بود و می‌گفت
(إِلاَّ عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ) و می‌دانست که مخلصینی از بندگان خواهند بود؛ امّا با همه اینها تسلیم نشد و خدا درباره او فرمود
(أَبَى وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ) و نیز فرموده:
(كَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ...) و در
قرآن به او و تابعانش وعده آتش داده. علت این همه بدبختی فقط امتناع و عدم تسلیم بود. به آنچه یقین داشت تسلیم نشد بلکه
(أَبَى وَاسْتَكْبَرَ).
روح مطلب در اینجاست که کفّار می‌دانند و تسلیم نمی‌شوند و روی اغراض حق را انکار می‌کنند و «اَضَلَّهُ اللَّهُ عَلی عِلْمٍ» می‌شوند ولی اگر کسی حق را نداند و یا نتواند ایمان بیاورد و یا حق به او تبلیغ نشده باشد حساب او حساب دیگری است بقیّه مطلب را در «
کفر» و «
سلم» مطالعه کنید. و در «
ایمان» نیز گذشته است.
(فَالْيَوْمَ نَنسَاهُمْ كَمَا نَسُواْ لِقَاء يَوْمِهِمْ هَذَا وَمَا كَانُواْ بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ) کلمه ما عطف است به جای «کما» و تقدیر آن «کما کانوا بایاتنا...» است و هر دو «ما» به معنی
مصدر هستند. و خلاصه جحد آن است که انسان دانسته خود را انکار کند و تسلیم نشود.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "جحد"، ج۲، ص۱۸-۱۹.
