اباحه شرعی ، مقابل اباحه عقلی است و آن ، حکم شارع به یکسانی فعل و ترک چیزی است که لازمه آن، اختیارمکلف در انجام یا ترک آن است ؛ از این رو ، اباحه شرعی از احکام تکلیفی است که شارع آن را جعل نموده است و چون دلیل آن ، آیه و یا روایت است ، به آن اباحه شرعی می گویند.
مؤدای بعضی از اصول عملی شرعی، همچون برائت شرعی ، نیز اباحه شرعی است ( بنا بر این که مؤدای اصول عملی ، حکم باشد ) .
