حزب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حِزْب (به کسر حاء و سکون زاء)، یکی از
واژگان قرآن کریم به معنای دسته است. این واژه به صورت
أَحْزاب نیز در
قرآن آمده که نام یکی از سوره‌های قرآن و نیز یکی از جنگ‌های پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است. «
احزاب» یازده مرتبه در قرآن کریم آمده و همه در مقام ذمّ است و مراد از آنها دسته‌های
اهل کتاب و
مشرکین و تکذیب‌کنندگان
پیامبران است.
حِزْب به معنی دسته است.
موارد استعمال حزب در قرآن مجید نشان می‌دهد که وحدت عقیده و هدف در آن ملحوظ است و گرنه هر دسته و جماعت را حزب نگویند.
(اَلا اِنَ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ) پیداست که
حزب اللّه و انصار خدا در صورتی است که دارای هدف واحد و
ایمان واحد باشند.
حزب الشیطان کسانی‌اند که از اغواهای شیطان تبعیت می‌کنند:
(اَلا اِنَ حِزْبَ الشَّیْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ) احزاب جمع حزب به معنی دسته‌هاست.
(وَ مَنْ یَکْفُرْ بِهِ مِنَ الْاَحْزابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ) جنگ احزاب از آن جهت به این نام نامیده شد که دسته‌های
قریش،
غطفان،
اسد، و
یهود در جنگ با
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هم کلام شدند و به
مدینه لشگر کشیدند.
علت تسمیه
سوره احزاب نیز همان است:
(وَ لَمَّا رَاَ الْمُؤْمِنُونَ الْاَحْزابَ قالُوا هذا ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ)
«احزاب» یازده مرتبه در قرآن مبین آمده و همه در مقام ذمّ است و مراد از آنها دسته‌های اهل کتاب و مشرکین و تکذیب‌کنندگان پیامبران است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حزب»، ج۲، ص۱۲۶.
