حکم گفتگو با نامحرم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خداوند برای
محرم و
نامحرم محدودیتهایی را مشخص کرده که در
اسلام برای آن احکامی مشخص شده است.
حجاب بر زنان، هنگام ملاقات و گفتگو با پدران، پسران، برادران، پسران برادر، پسران خواهر، زنان و بردگان
واجب نیست.
«... واذا سالتموهن متـعـا فسـلوهن من وراء... •...• لا جناح علیهن فی ءابائهن ولا ابنائهن ولا اخونهن ولا ابناء اخونهن ولا ابناء اخوتهن ولا نسائهن ولا ما ملکت‌ایمـنهن...؛
ای کسانی که
ایمان آورده‌اید! در خانه‌های
پیامبر داخل نشوید مگر به شما برای صرف
غذا اجازه داده شود، در حالی که (قبل از موعد نیایید و) در انتظار وقت غذا ننشینید؛ امّا هنگامی که دعوت شدید داخل شوید؛ و وقتی غذا خوردید پراکنده شوید، و (بعد از صرف غذا) به بحث و صحبت ننشینید؛ این عمل، پیامبر را ناراحت می‌نماید، ولی از شما شرم می‌کند (و چیزی نمی‌گوید)؛ امّا خداوند از (بیان)
حق شرم ندارد! و هنگامی که چیزی از وسایل زندگی را (بعنوان عاریت) از آنان (= همسران پیامبر) می‌خواهید از پشت پرده بخواهید؛ این کار برای پاکی دلهای شما و آنها بهتر است! و شما حق ندارید
رسول خدا را آزار دهید، و نه هرگز همسران او را بعد از او به همسری خود درآورید که این کار نزد خدا بزرگ است!•...• بر آنان (= همسران
پیامبر) گناهی نیست در مورد پدران و فرزندان و برادران و فرزندان برادران و فرزندان خواهران خود و
زنان مسلمان و بردگان خویش (که بدون
حجاب و پرده با آنها تماس بگیرند)؛ و
تقوای الهی را پیشه کنید که خداوند نسبت به هر چیزی شاهد و آگاه است.».
گفتگوی زنان با نامحرمان، با صدای نازک و همراه با ناز و کرشمه یک عمل
حرام می‌باشد.
«یـنساء النبی لستن کاحد من النساء ان اتقیتن فلا تخضعن بالقول فیطمع الذی فی قلبه مرض وقلن قولا معروفـا؛
ای همسران پیامبر! شما همچون یکی از زنان معمولی نیستید اگر
تقوا پیشه کنید؛ پس به گونه‌ای هوسانگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما
طمع کنند، و سخن شایسته بگویید!».
گفتگوی مردان با زنان
بیوه در
عده، به گونه متعارف و شایسته مانعی ندارد و
جایز است.
«ولا جناح علیکم فیما عرضتم به من خطبة النساء او اکننتم فی انفسکم علم الله انکم ستذکرونهن ولـکن لاتواعدوهن سرا الا ان تقولوا قولا معروفـا ولا تعزموا عقدة النکاح حتی یبلغ الکتـب اجله واعلموا ان الله یعلم ما فی انفسکم فاحذروه...؛
و گناهی بر شما نیست که به طور کنایه، (از زنانی که همسرانشان مرده‌اند) خواستگاری کنید، و یا در دل تصمیم بر این کار بگیرید (بدون اینکه آن را اظهار کنید). خداوند می‌دانست شما به یاد آنها خواهید افتاد؛ (و با خواسته طبیعی شما به شکل معقول، مخالف نیست؛) ولی پنهانی با آنها قرار
زناشویی نگذارید، مگر اینکه به طرز پسندیده‌ای (به طور کنایه) اظهار کنید! (ولی در هر حال،) اقدام به
ازدواج ننمایید، تا عدّه آنها سرآید! و بدانید خداوند آنچه را در دل دارید، می‌داند! از مخالفت او بپرهیزید! و بدانید خداوند، آمرزنده و بردبار است (و در مجازات بندگان، عجله نمی‌کند)!».
سخن گفتن همسران پیامبر، با مردان نامحرم، در صورت اجتناب از صدای نازک و ناز و کرشمه مانعی ندارد.
«یـنساء النبی لستن کاحد من النساء ان اتقیتن فلا تخضعن بالقول فیطمع الذی فی قلبه مرض وقلن قولا معروفـا؛
ای همسران پیامبر! شما همچون یکی از زنان معمولی نیستید اگر
تقوا پیشه کنید؛ پس به گونه‌ای هوسانگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند، و سخن شایسته بگویید!».
میفرماید بنابر این به گونهاى هوسانگیز سخن نگوئید که بیماردلان در شما طمع کنند (فلا تخضعن بالقول فیطمع الذى فى قلبه مرض ).
بلکه به هنگام سخن گفتن، جدى و خشک و بطور معمولى سخن بگوئید، نه همچون
زنان کم شخصیت که سعى دارند با تعبیرات تحریک کننده که گاه توام با ادا و اطوار مخصوصى است که افراد شهوت ران را به فکر گناه مى افکند سخن بگوئید.تعبیر به الذى فى قلبه مرض (کسى که در دل او بیمارى است ) تعبیر بسیار گویا و رسائى است از این حقیقت که غریزه جنسى در حد تعادل و
مشروع عین
سلامت است ، اما هنگامى که از این حد بگذرد نوعى
بیماری خواهد بود تا آنجا که گاه به سر حد جنون مى رسد که از آن تعبیر به جنون جنسى مى کنند و امروز دانشمندان انواع و اقسامى از این بیمارى روانى را که بر اثر طغیان این غریزه و تن در دادن به انواع آلودگیهاى جنسى و محیطهاى کثیف به وجود مى آید در کتب خود شرح داده اند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکم گفتگو با نامحرم»
