خذف

خذف پرتاب سنگ ریزه را گویند و از آن در بابهای صلات و حج سخن گفته اند .

به فتح خاء و سکون ذال تلفظ می گردد .

خَذْف (حَذف)، پرتاب کردن سنگ ریزه و مانند آن با کیفیتى خاص می باشد .

از آن به مناسبت در باب صلات و حج نام برده‌اند.

بنابر مشهور مستحب است رمى جمره به گونه خذف صورت گیرد. برخى قدما آن را واجب دانسته‌اند.

کیفیت آن- بنابر تصریح بسیارى- بدین گونه است که سنگ ریزه بر باطن انگشت شصت قرار داده و با ناخن انگشت سبابه پرتاب مى‌شود.

بعضى گفته‌اند: بر ناخن شصت قرار داده و با سبابه پرتاب مى‌گردد.

گروه سوم گفته‌اند: بر باطن انگشت شصت نهاده و با انگشت میانى پرتاب مى‌شود.

خذف سنگ ریزه در مسجد مکروه است. برخى با الغاى خصوصیت از‌ خذف، پرتاب سنگ ریزه در مسجد را به هرگونه، مکروه دانسته‌اند. برخى نیز مطلق خذف را- اعم از اینکه در مسجد باشد یا غیر مسجد- مکروه دانسته اند.