دعا برای فرزنددارشدن (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قرآن کریم به
دعا، برای فرزند دار شدن توصیه فرموده است.
در
آیه ۳۸
سوره مبارکه
آل عمران به
استحباب دعا، برای فرزند دار شدن اشاره شده است :
«هنالک دعا زکریا ربه قال رب هب لی من لدنک ذریة طیبة انک سمیع الدعاء. . ؛
آنجا (بود که)
زکریا پروردگارش را خواند (و) گفت پروردگارا از جانب خود فرزندی پاک و پسندیده به من عطا کن که تو شنونده دعایی.»
این آیات گوشه‌ای از زندگی پیامبر الهی،
زکریا را در ارتباط با داستان
مریم بیان می‌کند.
سابقا گفتیم، همسر زکریا و
مادر مریم خواهر یکدیگر بودند و اتفاقا هر دو در آغاز، نازا و
عقیم بودند، هنگامی که مادر مریم از لطف پروردگار، صاحب چنین فرزند شایسته‌ای شد و زکریا
اخلاص و سایر ویژگیهای شگفت آور او را دید، آرزو کرد که او هم صاحب فرزندی پاک و با تقوا همچون مریم شود، فرزندی که چهره اش
آیت و عظمت خداوند گردد، و با اینکه سالیان درازی از عمر او و همسرش گذشته بود، و از نظر معیارهای طبیعی بسیار بعید به نظر می‌رسید که صاحب فرزندی شود، ولی
ایمان به
قدرت پروردگار و مشاهده وجود میوه‌های تازه در غیر فصل، در کنار
محراب عبادت مریم،
قلب او را لبریز از
امید ساخت که شاید در فصل پیری، میوه فرزند بر شاخسار وجودش آشکار شود، به همین دلیل هنگامی که مشغول
نیایش بود از خداوند تقاضای
فرزند کرد، و آن گونه که
قرآن در نخستین آیه فوق می‌گوید: " در این هنگام زکریا پروردگار خویش را خواند و گفت: پروردگارا! فرزند پاکیزه‌ای از سوی خودت به من (نیز) عطا فرما که تو دعا را می‌شنوی" و اجابت می‌کنی. (" ذریة" چنان که گفتیم در اصل به معنی فرزندان کوچک است، گاه به اولاد بزرگ نیز گفته می‌شود، این واژه هر چند در اصل معنی جمعی دارد، ولی بر مفرد هم اطلاق می‌گردد (
مفردات راغب) ضمنا" طیبة" به صورت مؤنث آمده با اینکه حضرت زکریا تقاضای پسر کرده بود، این به خاطر مراعات ظاهر لفظ ذریة است.)
در
آیه ۸۹
سوره مبارکه
انبیاء به
استحباب دعا، برای فرزند دار شدن اشاره شده است :
«. . رب لا تذرنی فردا وانت خیر الورثین؛
و زکریا را (یاد کن) هنگامی که پروردگار خود را خواند پروردگارا مرا تنها مگذار و تو بهترین
ارث برندگانی.»
(برخی گفته‌اند: «آیه یاد شده دلالت دارد که
مستحب است به همین صورت یاد شده برای فرزنددار شدن دعا و درخواست کرد.
)
در این دو آیه گوشه‌ای از سرگذشت دو شخصیت دیگر از پیامبران بزرگ الهی"
زکریا " و"
یحیی " را بیان می‌کند.
نخست می‌گوید: زکریا را به خاطر بیاور هنگامی که پروردگارش را خواند و عرضه داشت پروردگارا مرا تنها مگذار، و تو بهترین وارثان هستی"
او در آرزوی فرزندی بود که بتواند برنامه‌های الهی او را تعقیب کند و کارهای
تبلیغیش نیمه تمام نماند، و فرصت طلبان بعد از او بر
معبد بنی اسرائیل و اموال و هدایای آن که باید صرف راه خدا می‌شد پنجه نیفکنند.
در این هنگام با تمام قلب به درگاه
خدا روی آورد، تقاضای
فرزند صالح و برومندی کرد، و با دعائی که توام با نهایت
ادب بود خدا را خواند، نخست از"
رب " شروع کرد، همان پروردگاری که از نخستین لحظات زندگی لطفش شامل
انسان می‌شود، سپس با تعبیر" لا تذرنی" که از ماده" وذر" (بر وزن مرز) به معنی ترک کردن چیزی به خاطر کمی و بی اعتنایی آمده، این حقیقت را بازگو کرد که اگر تنها بمانم فراموش خواهم شد، نه من که برنامه‌های من نیز به دست فراموشی سپرده می‌شود، و سرانجام با جمله" و انت خیر الوارثین" این حقیقت را بازگو کرد که من می‌دانم این
دنیا دار بقاء نیست، و نیز می‌دانم تو بهترین
وارثانی، ولی از نظر عالم اسباب دنبال سببی می‌گردم که مرا به هدفم رهنمون گردد.
خداوند این دعای خالص و سرشار از
عشق به
حقیقت را اجابت کرد، و خواسته او را تحقق بخشید آن چنان که می‌فرماید: " ما دعوت او را اجابت کردیم و
یحیی را به او بخشیدیم" (فاستجبنا له و وهبنا له یحیی).
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «دعا برای فرزنددارشدن».
