دیدار امام حسین با مروان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در این نوشتار جریان دیدار
مروان بن حکم با
امام حسین (علیه‌السلام) زمانی که
یزید برای بیعت‌گرفتن از امام به حاکم
مدینه نامه نوشت بود، آمده است.
از جمله وقایع این مدت، ملاقات و گفت و گوی
امام حسین (علیه‌السّلام) در بیرون از منزل، با
مروان بن حکم بود.
ابن اعثم و
خوارزمی نقل کرده‌اند: امام حسین فردای رسیدن خبر
مرگ معاویه به
مدینه، از منزل بیرون آمد تا از اخبار تازه باخبر شود که با مروان تنها برخورد کرد. مروان گفت: ای اباعبدالله! من خیرخواه تو هستم. سخن مرا بپذیر که به نفع توست. امام فرمود:
سخن تو چیست؟ بگو می‌شنوم. مروان گفت: من به تو امر می‌کنم که با امیرالمؤمنین یزید،
بیعت کنی که این کار به صلاح
دین و دنیای توست. امام فرمود: انالله وانا الیه راجعون. هنگامی که مردم به حاکمی مثل یزید مبتلا شوند، - باید فاتحه
اسلام را خواند. وای بر تو! آیا می‌گویی با یزید بیعت کنم؛ در حالی که او مردی
فاسق است؟! سخن بسیار بیجایی گفتی؛ ای صاحب لغزش‌های بزرگ! ولی من تو را برای این سخن
ملامت نمی‌کنم؛ زیرا
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) تو را
لعنت کرد، زمانی که در صلب پدرت
حکم بن ابی العاص بودی، و از کسی که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) او را لعنت کرده، سخنی جز این برنمی آید که به بیعت یزید فرابخواند.... ای
دشمن خدا؛ این را از من بشنو: ما خاندان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هستیم؛
حق در میان ماست و زبان ما به حق گویاست و من از رسول خدا شنیدم که فرمود: «
خلافت بر خاندان
ابی سفیان و بر
طلقا و فرزندان طلقا
حرام است. وقتی که معاویه را بر فراز منبر من دیدید، شکمش را بشکافید». ولی به خدا
سوگند، مردم مدینه هنگامی که معاویه را بر منبر جدم دیدند، دستور پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را اجرا نکردند و خدای متعالی آنها را به یزید مبتلا کرد که خدا عذابش را در
آتش مضاعف گرداند. (انا لله وانا الیه راجعون و علی الاسلام السلام اذ قد بلیت الامة براع مثل یزید. ثم اقبل الحسین علی مروان وقال: ویحک! اتامرنی ببیعة یزید و هو رجل فاسق! لقد قلت شططا من القول یا عظیم الزلل! لا الومک علی قولک لانک اللعین الذی لعنک رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وانت فی صلب ابیک الحکم بن ابی العاص، فان من لعنه رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) لایمکن له ولا منه الا ان یدعو الی ییعة یزید. ثم قال الیک عنی یا عدو الله!، فانا اهل بیت رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و الحق فینا وبالحق تنطق السنتنا وقد سمعت رسول الله یقول الخلافة محرمة علی آل ابی سفیان، و علی الطلقاء ابناء الطلقاء. فاذا رایتم معاویة علی منبری فافقروا بطنه. فوالله لقد راه اهل المدینة علی منبر جدی فلم یفعلوا ما امروا به، قاتلهم (فابتلاهم) الله بابنه یزید! زاده الله فی النار عذابا).
پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱،ص۴۶۱-۴۶۲.
