رجعت‌کنندگان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رجعت کنندگان به معنای
زنده شوندگان از مؤمنان خالص و کافران خالص در
عصر ظهور است.
روایت‌های مربوط به رجعت کنندگان به دو دسته تقسیم می‌شود:
۱- دسته نخست: بدون اشاره به اشخاصی خاص رجعت کنندگان را منحصر در مؤمان خالص و کافران خالص دانسته است.
مفضل از
امام صادق (علیه‌السّلام) دربارۀ
آیه: «و یوم نحشر من کل امة فوجا؛ «و آن روز که از هر امتی، گروهی را محشور می‌کنیم» نقل کرده که فرمود: هیچ مؤمنی کشته شده نیست مگر این که بازمی گردد تا به
مرگ طبیعی از دنیا برود و البته برنمی گردد مگر مؤمنان محض و کافران محض. «لیس احد من المؤمنین قتل الا یرجع حتی یموت و لا یرجع الا من محض الایمان و محض الکفر محضا»
۲- دسته دوم: برخی
روایات به
رجعت افرادی به طور خاص اشاره کرده است. بکیر بن اعین می‌گوید: کسی که هیچ تردید در درستی سخنش ندارم؛ یعنی
امام باقر (علیه‌السّلام) به من فرمود: «پیامبر و علی رجعت می‌کنند».
امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود: همانا نخستین کسی که به دنیا برمی گردد،
حسین بن علی (علیه‌السّلام) و یاران آن حضرت هستند. نیز
یزید بن معاویه و
اصحاب او که حضرت، آنها را یک به یک به
هلاکت خواهد رساند...«ان اول من یکر الی الدنیا الحسین بن علی (علیه‌السّلام) و اصحابه و یزید بن معاویة و اصحابه فیقتلهم حذو القذة بالقذة ثم قال ابو عبدالله (علیه‌السلام): ثم رددنا لکم الکرة علیهم و امددناکم باموال و بنین و جعلناکم اکثر نفیرا».
در برخی از
روایات نقل شده است که
امام زمان (علیه‌السّلام) هنگام
رحلت، سر بر زانوی امام حسین (علیه‌السّلام ) نهاده و جان می‌دهد. پس از آن، امام حسین (علیه‌السّلام ) به
کفن و
دفن بدن مطهر آن حضرت می‌پردازد و بر ایشان
نماز می‌خواند. طبق روایات، امام حسین (علیه‌السّلام ) سال‌ها پس از حضرت مهدی (علیه‌السّلام)
خلافت و
حکومت خواهد کرد و آن قدر پیر و سال‌خورده خواهد شد که ابروان حضرت بر روی چشمان مبارک خواهد افتاد و آن گاه با
مرگ طبیعی از دنیا خواهند رفت.
در شماری از روایات، به رجعت معصومان علیهم‌السّلام اشاره شده است. امام صادق (علیه‌السّلام ) فرمود: از
شیعیان ما نیست کسی که به بازگشت ما
ایمان نداشته باشد...«لیس منا من لم یؤمن بکرتنا...».
دسته‌ای دیگر از روایات رجعت، برخی پیامبران و یاران ایشان و پیروان آنها را جزو رجعت کنندگان شمرده‌اند. در
تفسیر عیاشی به نقل از مفضل بن عمر از امام صادق (علیه‌السّلام ) چنین نقل کرده است: هرگاه قائم آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌اله‌و‌سلم) به پاخیزد، از پشت
کعبه بیست و هفت مرد را بیرون می‌آورد، پانزده تن از
قوم موسی، آنان که به
حق داوری کرده و به آن بازمی گردند و هفت تن از
اصحاب کهف و
یوشع وصی حضرت موسی (علیه‌السّلام) و
مؤمن آل فرعون و
سلمان فارسی و
ابو دجانه انصاری و
مالک اشتر . «اذا قام قائم آل محمد استخرج من ظهر الکعبة سبعة و عشرین رجلا خمسة و عشرین خمسة عشر من قوم موسی الذین یقضون بالحق و به یعدلون و سبعة من اصحاب الکهف و یوشع وصی موسی و مؤمن آل فرعون و سلمان الفارسی و ابا دجانة الانصاری و مالک الاشتر».
اگرچه روایات رجعت اختصاصی به
زن یا
مرد ندارد و تحت عنوان
مؤمن محض و
کافر محض آمده است، در روایتی به رجعت بانوان نیز اشاره شده است. امام صادق (علیه‌السّلام ) فرمود: «همراه قائم سیزده زن خواهند بود.» راوی پرسید: «برای چه منظور؟» فرمود: «آنها مجروحین را مداوا می‌کنند و به مریض‌ها رسیدگی می‌کنند؛ همان گونه که همراه پیامبر که بودند، چنین می‌کردند». راوی عرض کرد: «آنها را نام ببرید.» آن حضرت فرمود: «قنوا
دختر رشید و
ام ایمن و حبابه و البیه و سمیه
مادر عمار بن یاسر و زبیده و ام خالد احمسیه و ام سعید حنفیه و صبانه ماشطه و ام خالد جهنیه.» «یکون مع القائم ثلاث عشرة امراة. قلت: و ما یصنع بهن؟ قال: یداوین الجرحی و یقمن علی المرضی کما کان مع رسول الله. قلت: فسمهن لی. قال: القنوا بنت رشید و‌ام ایمن و حبابة الوالبیة و سمیة‌ام عمار بن یاسر و زبیدة و‌ام خالد الاحمسیة و‌ام سعید الحنفیة و صبانة الماشطة و‌ام خالد الجهنیة.»
فرهنگ‌نامه مهدویت، سلیمیان، خدامراد، ص۲۴۴-۲۴۶، برگرفته از مقاله «رجعت‌کنندگان».
