• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سرکه‌

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


سرکه‏ از جمله الفاظی است که در فقه کاربرد دارد.



سرکه مایع ترش به دست آمده از مواد گوناگون، بویژه انگور و خرما می باشد.


از آن در بابهاى طهارت، نکاح و اطعمه و اشربه سخن گفته‏اند.


در روایات متعدد از سرکه تعریف و به خوردن آن سفارش شده است. از رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله نقل شده که فرمود: سرکه خوب خورشى است و خانواده‏اى که از آن برخوردارند، فقیر نمى‏شوند.
[۱] وسائل الشیعة ج۲۵، ص۲۳.    
و نیز از آن حضرت نقل شده که فرمود: خداوند و فرشتگان او به سفره‏اى که در آن سرکه و نمک باشد درود مى‏فرستند.
[۲] وسائل الشیعة ج۲۵، ص۹۲.    



مستحب است غذا خوردن با سرکه آغاز گردد و با آن پایان یابد و یا بانمک شروع و با سرکه ختم شود.
[۳] وسائل الشیعة ج۲۴، ص۴۰۷.    

مستحب است تازه عروس در هفته نخست عروسى از خوردن سیب ترش و سرکه خود دارى کند.
[۴] ج۲۰، ص۲۵۰.    

تبدیل شراب به سرکه، که در اصطلاح به آن انقلاب گویند، موجب پاکى و حلیت آن مى‏شود.
[۵] العروة الوثقى‏ ج۱، ص۲۵۸.
[۶] مستمسک العروة ج۲، ص۹۷.    



 
۱. ↑ وسائل الشیعة ج۲۵، ص۲۳.    
۲. ↑ وسائل الشیعة ج۲۵، ص۹۲.    
۳. ↑ وسائل الشیعة ج۲۴، ص۴۰۷.    
۴. ↑ ج۲۰، ص۲۵۰.    
۵. ↑ العروة الوثقى‏ ج۱، ص۲۵۸.
۶. ↑ مستمسک العروة ج۲، ص۹۷.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۴۴۴.    




جعبه ابزار