سنگینی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سنگینى به معنی سنگین بودن است که از آن در باب
طهارت و
صلات سخن گفته‌اند.
سنگین بودن را سنگینی می‌گویند.
انداختن سنگینى
بدن بر پاى چپ هنگام
تخلى (با فتح تاء و خاء و تشدید لام)
مستحب است.
به تصریح برخى، گذاشتن شىء سنگین بر شکم
میت مکروه است.
کسى که در کشتى مرده، در صورتى که انتقال او به خشکى ممکن نباشد یا دشوار باشد، پس از
تجهیز وى (
غسل دادن،
کفن کردن و
نماز گزاردن بر او) و بستن شىء سنگینى به پایش که او را زیر
آب ببرد، او را به
دریا مىافکنند.
در حال
سجده باید بر
اعضاى هفت گانه تکیه کرد؛ بدین معنا که نمازگزار سنگینى
بدن را روى آنها بیندازد و به صرف تماس دادن آنها با
زمین بسنده نکند.
آیا در حال
قیام واجب است سنگینى بدن روى هر دو پا باشد یا انداختن سنگینى آن روى یک پا نیز
جایز است؟ مسئله اختلافى است. قول نخست اشهر است.
مستحب است نمازگزار در حال قیام سنگینى
بدن را به یک اندازه روى هر دو پا بیندازد.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۵۴۲-۵۴۳.
