سوره قارعه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سوره قارعه، یکصد و یکمین سوره
قرآن کریم بوده و در
مکه نازل شده است.
«قارعه» به معنای کوبنده و از نام‌های قیامت است که در سه آیه اول آمده است؛ به همین جهت برای نام سوره برگزیده شده است. قیامت، کوبنده دل‌ها با
ترس و کوبنده دشمنان
خدا با
عذاب است. در این سوره از
قیامت و حالت خوشی نیکوکاران و ناراحتی بدکاران سخن گفته شده است. بدین سان، مضمون این سوره تهدید به عذاب قیامت و
بشارت به
ثواب آن است، ولی جانب تهدیدش بر بشارتش می‌چربد. گفته شده: سوره در مکه نازل شده است.
۱. یازده
آیه به عدد کوفی، ده آیه به عدد حجازی، هشت آیه به عدد بصری و شامی، ۳۶ کلمه و ۱۵۰ یا ۱۶۰ حرف دارد.
۲. در ترتیب نزول، سی امین و در قرآن کریم یکصد و یکمین سوره است.
۳. پس از
سوره قریش و پیش از
سوره قیامت در
مکه پیش از
هجرت نازل شد و هیچ آیه
مدنی ندارد.
۴. از نظر کمیت؛ از
سوره‌های مفصل و از نوع قصار آن است.
۵. در این سوره، نسخی صورت نگرفته است.
۱. قیامت حادثه‌ای است بزرگ و کوبنده؛
۲. وحشت و سرگردانی انسان‌ها در قیامت؛
۳. سنجش اعمال با
میزان مخصوص در
قیامت.
فرهنگ نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «سوره قارعه».
