• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شهرت روایی2

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



شهرت روایی به فراوانی راویان یک حدیث ، کمتر از حدّ تواتر گفته ‌می‌شود.



شهرت روایی، در جایی است که حدیثی را راویان زیادی که تعدادشان به حد تواتر نمی‌رسد در جوامع کتاب‌های روایی نقل کنند، و این امر باعث اشتهار روایت و استفاضه نقل آن گردد.
به بیان دیگر، اگر روایتی از نظر متن، شهرت داشته باشد؛ یعنی عده زیادی از راویان که شانشان نقل روایت و احادیث است آنرا نقل و در جوامع روایی خود ثبت و ضبط کرده باشند، این روایت، شهرت روایی دارد.


مشهور اصولی‌ها، از جمله مرحوم « آخوند خراسانی »، بر این اعتقادند که شهرت روایی از مرجحات باب تعارض میان اخبار است.
برخی از اصولیون معتقدند شهرتی که موجب قطع به صدور روایت می‌شود شهرت روایی و عملی ، هر دو، است.
[۲] جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۴، ص۱۸۷.
[۳] جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۴، ص۱۷۸.

برخی دیگر از اصولی‌ها اعتقاد دارند که شهرت روایی از ممیزات حجت از لاحجت است، نه از مرجحات باب تعارض .
[۴] جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۸، ص۱۸۰.



برخی از اصولیون شهرت روایی را این گونه تعریف کرده‌اند: «و نعنی بالشهرة الروائیة اشتهار روایتها بین اصحاب الائمه علیه‌السّلام»؛ یعنی شهرت روایت در میان اصحاب ائمه علیهم‌السّلام را ملاک شهرت روایی و جابر ضعف سند دانسته‌اند.
[۶] سبحانی تبریزی، جعفر، الموجز فی اصول الفقه، ج۲، ۱، ص۲۷۲.
[۸] فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۴، ص۲۷۴.
[۹] حیدر، محمد صنقور علی، المعجم الاصولی، ص۶۸۶.



۱. جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۴، ص۳۸۷.    
۲. جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۴، ص۱۸۷.
۳. جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۴، ص۱۷۸.
۴. جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۸، ص۱۸۰.
۵. نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۲، ص۱۵۹.    
۶. سبحانی تبریزی، جعفر، الموجز فی اصول الفقه، ج۲، ۱، ص۲۷۲.
۷. نائینی، محمد حسین، فوائد الاصول، ج۳، ص۱۵۳.    
۸. فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج۴، ص۲۷۴.
۹. حیدر، محمد صنقور علی، المعجم الاصولی، ص۶۸۶.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «شهرت روایی».



جعبه ابزار