شهرت روایی2
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شهرت روایی به فراوانی
راویان یک
حدیث ، کمتر از حدّ
تواتر گفته میشود.
شهرت روایی، در جایی است که حدیثی را راویان زیادی که تعدادشان به حد تواتر نمیرسد در جوامع کتابهای روایی نقل کنند، و این امر باعث اشتهار
روایت و استفاضه نقل آن گردد.
به بیان دیگر، اگر روایتی از نظر متن،
شهرت داشته باشد؛ یعنی عده زیادی از راویان که شانشان نقل روایت و
احادیث است آنرا نقل و در جوامع روایی خود ثبت و
ضبط کرده باشند، این روایت، شهرت روایی دارد.
مشهور اصولیها، از جمله مرحوم «
آخوند خراسانی »، بر این اعتقادند که شهرت روایی از مرجحات باب
تعارض میان
اخبار است.
برخی از
اصولیون معتقدند شهرتی که موجب
قطع به صدور روایت میشود شهرت روایی و
عملی ، هر دو، است.
برخی دیگر از اصولیها
اعتقاد دارند که شهرت روایی از ممیزات
حجت از لاحجت است، نه از
مرجحات باب تعارض .
برخی از
اصولیون شهرت روایی را این گونه تعریف کردهاند: «و نعنی بالشهرة الروائیة اشتهار روایتها بین اصحاب الائمه علیهالسّلام»؛
یعنی شهرت روایت در میان
اصحاب ائمه علیهمالسّلام را ملاک شهرت روایی و جابر ضعف
سند دانستهاند.
فرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «شهرت روایی».