شَیْبَةً (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَیْبَةً: (قُوَّةٍ ضَعْفاً وَ شَيْبَةً) «شَيْبَةً» از مادّه «
شَيْب» به معناى پيرى است.
(اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفًا وَشَيْبَةً يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَهُوَ الْعَلِيمُ الْقَدِيرُ) (
خدا همان كسى است كه شما را آفريد در حالى كه ضعيف بوديد سپس بعد از ناتوانى، قوّت بخشيد و باز بعد از قوّت، ضعف و پيرى قرار داد، او هر چه بخواهد به هر كيفيت مى‌آفريند و او دانا و توانا است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: ضعف در مقابل قوت است و كلمه من در جمله من ضعف براى ابتداء است و
آيه چنين معنى مى‌دهد كه خدا خلقت شما را از ضعف ابتداء كرد، يعنى شما در ابتداى خلقت ضعيف بوديد و مصداق اين ضعف (به طورى كه از مقابله بر مى‌آيد) اول طفوليت است، هر‌چند كه ممكن است بر نطفه هم صادق باشد و مراد از قوت بعد از ضعف، رسيدن طفل است به حد بلوغ و مراد از ضعف بعد از قوت، دوران پيرى است و لذا كلمه شيبة به معنی پيرى را بر آن (ضعف) عطف كرد، تا تفسير آن باشد و اگر ضعف و قوت را
نكره آورد، براى اين است كه دلالت كند بر ابهام و معين نبودن مقدار، چون افراد در آن اختلاف دارند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شَيْبَةً»، ص۳۲۱.
