صَخْرَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَخْرَة:
(صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّمَاوَاتِ) صَخْرَة: جمع آن
«صخر» و
«صخور» به معنى «سنگ بزرگ سخت» است.
به موردی از کاربرد
صَخْرَة در
قرآن، اشاره می‌شود:
(يَا بُنَيَّ إِنَّهَا إِن تَكُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ فَتَكُن فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّمَاوَاتِ أَوْ فِي الْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ) علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
در اين آيه به يكى از اندرزهاى
لقمان بر مى‌خوريم كه درباره حساب اعمال و معاد است، مى‌گويد:
«پسرم! اگر اعمال نيک و بد، حتى به‌اندازه سنگينى خردلى باشد، در درون صخره‌اى يا در گوشه‌اى از
آسمان يا درون
زمین جاى گيرد،
خدا آن را در دادگاه قيامت حاضر مى‌كند و حساب آن را مى‌رسد، چرا كه خداوند دقيق و آگاه است» ل
آيه فوق اشاره به اين است كه اعمال نيک و بد هر قدر كوچک و كم‌ارزش و هر قدر مخفى و پنهان باشد، همانند خردلى كه در درون سنگى در اعماق زمين، يا در گوشه‌اى از آسمان‌ها مخفى باشد، خداوند لطيف و خبير كه از تمام موجودات كوچک و بزرگ و صغير و كبير در سراسر عالم هستى آگاه است آن را براى حساب و پاداش و كيفر حاضر مى‌كند و چيزى در اين دستگاه گم نمى‌شود.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «صَخْرَة»، ج۲، ص۵۷۹.
