• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

علی بن محمد بیاضی‌بقاعی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



علی بن محمد بن یونس عاملی نباطی بیاضی بقاعی، ملقّب به زین الدّین و مکنّی به ابومحمد، متکلّم ، مفسّر ، منطقی، ادیب و شاعر امامی قرن نهم بود.

فهرست مندرجات

۱ - بیوگرافی بیاضی بقاعی
۲ - مشایخ روایت بیاضی بقاعی
۳ - شاگردان بیاضی بقاعی
۴ - خصوصیات اخلاقی بیاضی بقاعی از دیدگاه علما
۵ - علت شهرت بیاضی بقاعی
۶ - خصوصیات کتاب الصراط المستقیم الی مُستَحقّیِ التَّقدیم بیاضی بقاعی
۷ - آشنایی بیاضی بقاعی با زبان فارسی
۸ - کتاب الصراط المستقیم از مصادر و منابع بحارالانوار و الغدیر
۹ - آثار و تألیفات بیاضی بقاعی
       ۹.۱ - اَلبابُ المَفتُوح اِلی ماقیل فی النَّفس و الروح
       ۹.۲ - زبدة البیان و انسان الانسان المنتزع من مجمع البیان
       ۹.۳ - نجد الفلاح فی مختصرالصّحاح
       ۹.۴ - مُنْخل الفلاح
       ۹.۵ - الکلمات النافعات فی تفسیر الباقیات الصالحات
       ۹.۶ - الرساله الیونسیه فی شرح المقاله التکلیفیه
       ۹.۷ - ذخیرة الایمان
       ۹.۸ - فاتح الکنوز المحروزه فی ضمن الارجوزه
       ۹.۹ - عُصرة المنجود
       ۹.۱۰ - المقام الاسنی فی تفسیر اسماءالله الحسنی
۱۰ - فهرست منابع
۱۱ - پانویس
۱۲ - منبع


بیاضی بقاعی، در رمضان ۷۹۱ در نبطیّه جبل عامل زاده شد و در ۸۷۷ درگذشت.
[۱] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۱، مقدمه مرعشی، ص۵، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
[۲] محمد محسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الضِیاء اللامع فی القرن التاسع، ج۱، ص۸۹، چاپ علی نقی منزوی، تهران ۱۳۶۲ ش.
[۳] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۱۲، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
در زادگاهش به کسب علم پرداخت.


شرح حال نویسان از استادان او نام نبرده‌اند و فقط خود او در اجازه روایتِ شماری از مصنّفات علمای شیعه (اصل این اجازه از فخرالمحققین حلّی است) که به یکی از شاگردان خود صادر کرده، از سیدزین الدین علی بن دقماق حسینی ، مؤلف نزهة العشاق، و شیخ جمال الدین احمد بن حسین بن مطهر نام برده و تصریح کرده که این دو، شیخ روایت او بوده اند، و خود او این اجازه را از این دو عالم دریافت داشته و آن دو به واسطه محسن بن مُظاهر به فخرالمحققین پیوسته اند.
[۴] محمد باقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۱۰۴، ص۲۲۲، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۵] محسن امین، اعیان الشیعه، ج۲، ص۵۱۱، چاپ حسن امین، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۶] محمد محسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الضِیاء اللامع فی القرن التاسع، ج۱، ص۵ـ۶، چاپ علی نقی منزوی، تهران ۱۳۶۲ ش.
[۷] محمد محسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الضِیاء اللامع فی القرن التاسع، ج۱، ص۹۲، چاپ علی نقی منزوی، تهران ۱۳۶۲ ش.
[۸] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۱۳، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.



از شاگردان و راویان او نیز فقط شیخ ناصر بن ابراهیم بویهی ، شیخ تقی الدین ابراهیم بن علی کفعمی مؤلف البلدالامین و المصباح و شیخ شرف الدین بن جمال الدین بن شمس الدین بن سلیمان شناخته شده‌اند که دو نفر اول از بیاضی اجازه روایت داشته اند.
[۹] محمد باقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۱۰۴، ص۲۲۱، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۱۰] عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۱، ص۲۱، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
[۱۱] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۱۵ـ۱۶، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.

شرف الدین نیز رساله یونسیه بیاضی را در ۸۶۴ استنساخ و با اصل آن مقابله کرد که می‌تواند قرینه‌ای بر شاگردی او نزد بیاضی باشد.
[۱۲] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۱۶، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
[۱۳] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۲۹، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.



بیاضی ذهنی نقّاد داشت و خصوصاً در بررسی مسائل کلامی و تاریخ صدر اسلام ، و نیز در دفاع از مبانی اعتقادی شیعه سختکوش بود. ازینرو بزرگانی چون مجلسی ،
[۱۴] محمد باقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۱، ص۳۳، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
حرّ عاملی
[۱۵] محمد بن حسن حرّ عاملی، امل الا´مل، ج۱، ص۱۳۵، چاپ احمد حسینی، ج ۱، بغداد (تاریخ مقدمه ۱۳۸۵).
کفعمی
[۱۶] عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۲۵۵ـ۲۵۶، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
و خوانساری
[۱۷] محمد باقر بن زین العابدین خوانساری، روضات الجنّات فی احوال العلماء و السادات، ج۴، ص۳۵۳ـ۳۵۴، چاپ اسدالله اسماعیلیان، قم ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲.
او را با عنوانهای ستایش آمیزی چون دانشمند ثقه، علاّ مه و وحید عصر ستوده و کمالات و فضایل وی را برشمرده اند.


شهرت بیاضی بیش‌تر به سبب تألیف کتاب الصراط المستقیم الی مُستَحقّیِ التَّقدیم، مشهور به الصراط المستقیم، در کلام است که قوّت علمی و قدرت بیان او را نشان می‌دهد و برخی آن را در مباحث امامت ، بهترین کتاب بعد از الشافی سیدمرتضی و چه بسا بر‌تر از آن می‌دانند.
[۱۸] محمد باقر بن زین العابدین خوانساری، روضات الجنّات فی احوال العلماء و السادات، ج۴، ص۳۵۳ـ۳۵۴، چاپ اسدالله اسماعیلیان، قم ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲.
[۱۹] عباس قمی، فوائد الرضویه: زندگانی علمای مذهب شیعه، ج۱، ص۳۴۲، تهران (تاریخ مقدمه ۱۳۲۷ ش).



به گفته مؤلف
[۲۰] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۱، ص۴ـ۱۱، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
در تألیف آن از ۲۸۲ اثر عامه و امامیه ، با واسطه یا بیواسطه، استفاده شده است. این کتاب دارای هفده باب است و در فصول متعدد هر باب، مسائل مهم کلامی مطرح و درباره آن‌ها بحث شده است، از جمله: اثبات واجب و صفات او؛ جبر و تفویض ؛ وجوب بعثت ؛ عصمت انبیا ؛ معجزه ؛ اثبات وصی و صفات او
[۲۱] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
وجوب عصمت امام ؛
[۲۲] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
علائم ظهور امام مهدی علیه‌السلام؛ ردّ شبهات وارد شده بر شیعه امامیّه .


از اشاره بیاضی در الصراط المستقیم
[۲۳] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۱، ص۱۷۳، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
به کیمیای سعادت غزالی، می توان احتمال داد که وی با زبان فارسی آشنا بوده است.


مجلسی
[۲۴] محمد باقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۱، ص۴۷، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
این اثر بیاضی را از مصادر بحار ذکر کرده است. الصراط المستقیم، از منابع الغدیر نیز هست که علامه امینی به آن علاقه بسیار داشته و برای دستیابی به این کتاب کوشش بسیار کرده و یافتن آن را از عنایات و الهامات اهل بیت علیهم‌السلام شمرده است.
[۲۵] مرتضی نجومی حسینی، «استاد نجومی سرآمد ثلث نویسان»، ج۱، ص۸، (مصاحبه)، کیهان فرهنگی، سال ۲، ش ۲ (اردیبهشت ۱۳۶۴).
الصراط المستقیم در سه مجلد، با مقدمه‌ای از آیت اللّه سیدشهاب الدین مرعشی نجفی در شرح احوال بیاضی در جلد اول، و مقدمه‌ای از شیخ آقابزرگ طهرانی در جلد دوم، به چاپ رسیده است


از دیگر آثار بیاضی است :

۹.۱ - اَلبابُ المَفتُوح اِلی ماقیل فی النَّفس و الروح

اَلبابُ المَفتُوح اِلی ماقیل فی النَّفس و الروح، رساله‌ای در دو بخش: بخش نخست در شناخت نفس و بخش دوم در حقیقت روح که در آن به آرای فلاسفه و متکلمان درباره تجرد روح پرداخته و عقیده خود را بیان کرده است. مجلسی، تمامی این رساله را آورده است
[۲۶] محمد باقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۵۸، ص۹۱ـ۱۰۴، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.


۹.۲ - زبدة البیان و انسان الانسان المنتزع من مجمع البیان

زبدة البیان و انسان الانسان المنتزع من مجمع البیان که مختصری از تفسیر مجمع البیان طبرسی است.

۹.۳ - نجد الفلاح فی مختصرالصّحاح

نجد الفلاح فی مختصرالصّحاح که مختصری از صحاح جوهری است.

۹.۴ - مُنْخل الفلاح

مُنْخل الفلاح، که به گفته آقابزرگ طهرانی مختصر مختلف الشیعه علاّ مه حلّی است.

۹.۵ - الکلمات النافعات فی تفسیر الباقیات الصالحات

الکلمات النافعات فی تفسیر الباقیات الصالحات، که شرح کتاب الباقیات الصالحات شهید اول است.

۹.۶ - الرساله الیونسیه فی شرح المقاله التکلیفیه

الرساله الیونسیه فی شرح المقاله التکلیفیه، که شرح المقاله التکلیفیه شهید اول است.
[۲۷] محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۰، ص۲۰۷، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۲۸] محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۳، ص۲۱، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۲۹] محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۵، ص۳۰۸، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۳۰] عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۲۵۷، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
[۳۱] عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۲۵۹، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
[۳۲] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۲۸ـ ۲۹، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.


۹.۷ - ذخیرة الایمان

ذخیرة الایمان، اُرجوزه‌ای در علم کلام که آن را در ۸۳۴ سروده است.
[۳۳] محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۰، ص۱۴ـ ۱۵، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۳۴] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۱۹، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.


۹.۸ - فاتح الکنوز المحروزه فی ضمن الارجوزه

فاتح الکنوز المحروزه فی ضمن الارجوزه، که شرح ذخیره الایمانِ خود مؤلف است
[۳۵] عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۲۵۹، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
[۳۶] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۲۶، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.


۹.۹ - عُصرة المنجود

عُصرة المنجود، کتابی در علم کلام که گفته شده مؤلف آن را بعد از الصراط المستقیم نوشته، زیرا بار‌ها در آن به این کتاب ارجاع داده است
[۳۷] محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۵، ص۲۷۲، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۳۸] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۱۹، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
اللمعه فی المنطق (تألیف ۸۳۸)
[۳۹] عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۲۵۶ـ۲۵۷، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
[۴۰] عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۲۵۹، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
[۴۱] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۲۷، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
[۴۲] محمد باقر بن زین العابدین خوانساری، روضات الجنّات فی احوال العلماء و السادات، ج۴، ص۳۵۳، چاپ اسدالله اسماعیلیان، قم ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲.


۹.۱۰ - المقام الاسنی فی تفسیر اسماءالله الحسنی

المقام الاسنی فی تفسیر اسماءالله الحسنی، افندی
[۴۳] عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۲۵۹، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
از این کتاب تعریف کرده و بنا به قول آقابزرگ طهرانی، کفعمی آن را در کتاب المقصد الاسنی فی شرح الاسماء الحسنی خود درج کرده است.
[۴۴] علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۲۶، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.



(۱) محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۲) محمد محسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الضِیاء اللامع فی القرن التاسع، چاپ علی نقی منزوی، تهران ۱۳۶۲ ش.
(۳) عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
(۴) محسن امین، اعیان الشیعه، چاپ حسن امین، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۵) علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
(۶) محمد بن حسن حرّ عاملی، امل الا´مل، چاپ احمد حسینی، ج ۱، بغداد (تاریخ مقدمه ۱۳۸۵).
(۷) محمد باقر بن زین العابدین خوانساری، روضات الجنّات فی احوال العلماء و السادات، چاپ اسدالله اسماعیلیان، قم ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲.
(۸) عباس قمی، فوائد الرضویه: زندگانی علمای مذهب شیعه، تهران (تاریخ مقدمه ۱۳۲۷ ش).
(۹) محمد باقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۱۰) مرتضی نجومی حسینی، «استاد نجومی سرآمد ثلث نویسان»، (مصاحبه)، کیهان فرهنگی، سال ۲، ش ۲ (اردیبهشت ۱۳۶۴).


۱. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۱، مقدمه مرعشی، ص۵، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۲. محمد محسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الضِیاء اللامع فی القرن التاسع، ج۱، ص۸۹، چاپ علی نقی منزوی، تهران ۱۳۶۲ ش.
۳. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۱۲، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۴. محمد باقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۱۰۴، ص۲۲۲، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۵. محسن امین، اعیان الشیعه، ج۲، ص۵۱۱، چاپ حسن امین، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۶. محمد محسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الضِیاء اللامع فی القرن التاسع، ج۱، ص۵ـ۶، چاپ علی نقی منزوی، تهران ۱۳۶۲ ش.
۷. محمد محسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: الضِیاء اللامع فی القرن التاسع، ج۱، ص۹۲، چاپ علی نقی منزوی، تهران ۱۳۶۲ ش.
۸. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۱۳، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۹. محمد باقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۱۰۴، ص۲۲۱، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۱۰. عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۱، ص۲۱، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
۱۱. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۱۵ـ۱۶، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۱۲. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۱۶، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۱۳. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۲۹، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۱۴. محمد باقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۱، ص۳۳، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۱۵. محمد بن حسن حرّ عاملی، امل الا´مل، ج۱، ص۱۳۵، چاپ احمد حسینی، ج ۱، بغداد (تاریخ مقدمه ۱۳۸۵).
۱۶. عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۲۵۵ـ۲۵۶، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
۱۷. محمد باقر بن زین العابدین خوانساری، روضات الجنّات فی احوال العلماء و السادات، ج۴، ص۳۵۳ـ۳۵۴، چاپ اسدالله اسماعیلیان، قم ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲.
۱۸. محمد باقر بن زین العابدین خوانساری، روضات الجنّات فی احوال العلماء و السادات، ج۴، ص۳۵۳ـ۳۵۴، چاپ اسدالله اسماعیلیان، قم ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲.
۱۹. عباس قمی، فوائد الرضویه: زندگانی علمای مذهب شیعه، ج۱، ص۳۴۲، تهران (تاریخ مقدمه ۱۳۲۷ ش).
۲۰. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۱، ص۴ـ۱۱، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۲۱. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۲۲. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۲۳. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۱، ص۱۷۳، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۲۴. محمد باقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۱، ص۴۷، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۲۵. مرتضی نجومی حسینی، «استاد نجومی سرآمد ثلث نویسان»، ج۱، ص۸، (مصاحبه)، کیهان فرهنگی، سال ۲، ش ۲ (اردیبهشت ۱۳۶۴).
۲۶. محمد باقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۵۸، ص۹۱ـ۱۰۴، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۲۷. محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۰، ص۲۰۷، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۲۸. محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۳، ص۲۱، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۲۹. محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۵، ص۳۰۸، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۳۰. عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۲۵۷، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
۳۱. عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۲۵۹، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
۳۲. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۲۸ـ ۲۹، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۳۳. محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۰، ص۱۴ـ ۱۵، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۳۴. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۱۹، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۳۵. عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۲۵۹، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
۳۶. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۲۶، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۳۷. محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۵، ص۲۷۲، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۳۸. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۱۹، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۳۹. عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۲۵۶ـ۲۵۷، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
۴۰. عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۲۵۹، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
۴۱. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۲۷، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.
۴۲. محمد باقر بن زین العابدین خوانساری، روضات الجنّات فی احوال العلماء و السادات، ج۴، ص۳۵۳، چاپ اسدالله اسماعیلیان، قم ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲.
۴۳. عبدالله بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۴، ص۲۵۹، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.
۴۴. علی بن محمد بیاضی، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، ج۲، مقدمه آقابزرگ طهرانی، ص۲۶، چاپ محمد باقر بهبودی، تهران ۱۳۸۴.



دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «علی بن محمد بیاضی‌بقاعی»، شماره۲۳۲۹.    
gt; tag light_tag



جعبه ابزار