• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عَصْف (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



عَصْف
عَصْف:(وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ)
«عَصْف» (بر وزن اسب) به معناى برگ‌ها و اجزايى است كه بر ساقه زراعت است و از گياهان جدا مى‌شوند، و گاه به وسيله بادها به هر سو پراكنده مى‌گردند، و به تعبيرى ديگر، به معناى «كاه» است، و بعضى آن را به معناى پوسته گندم هنگامى كه در خوشه است تفسير كرده‌اند.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با عَصْف:

۱.۱ - آیه ۱۲ سوره رحمن

(وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحَانُ) (و دانه‌هايى كه همراه با ساقه و برگى است كه به صورت كاه و خوراک حيوانات در مى‌آيد، و گياهان خوشبو.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه عصف به معناى غلاف و پوسته دانه‌هاى مذكور است، كه در فارسى آن را سبوس گويند. البته بعضى‌ آن را به برگ مطلق زراعت و بعضى‌ ديگر به برگ خشک زراعت تفسير كرده‌اند، و كلمه ريحان به معناى همه گياهان معطر (چون نعناء، مرزه، ريحان فارسى، آويشن و پونه و امثال اين‌ها) است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۲ - آیه ۵ سوره فیل

(فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَّأْكُولٍ) (سرانجام آن‌ها را همچون كاه خورده شده و متلاشى قرار داد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه عصف به معناى برگ زراعت است، و عصف ماكول به معناى برگ زراعتى- مثلا گندم- است كه دانه‌هايش را خورده باشند، و نيز به معناى پوست زراعتى است مانند غلاف نخود و لوبيا، كه دانه‌اش را خورده باشند، و منظور آيه اين است كه اصحاب فيل بعد از هدف‌گيرى مرغان ابابيل به صورت جسدهايى بى‌روح در آمدند، و يا اين است كه سنگ‌ريزه‌ها (به درون دل اصحاب فیل فرو رفته) اندرونشان را سوزانيد.
بعضى‌ هم گفته‌اند: مراد از عصف ماكول، برگ زراعتى است كه آكال در آن‌ افتاده باشد، يعنى شته و كرم آن را خورده و فاسدش كرده باشد. و آیه شریفه به وجوه ديگرى نيز معنا شده كه مناسب با ادب قرآن نيست. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. رحمن/سوره۵۵، آیه۱۲.    
۲. فیل/سوره۱۰۵، آیه۵.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۶۹.    
۴. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۱۰۰.    
۵. الْعَصْفِ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۱۲۳.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۳۶۲.    
۷. رحمن/سوره۵۵، آیه۱۲.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۳۱.    
۹. آلوسی، شهاب الدین، تفسیر روح المعانی، ج۲۷، ص۱۰۳.    
۱۰. آلوسی، شهاب الدین، تفسیر روح المعانی، ج۲۷، ص۱۰۳.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۶۴.    
۱۲. سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۹۸.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۶۵.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۰۱.    
۱۵. فیل/سوره۱۰۵، آیه۵.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۶۰۱.    
۱۷. آلوسی، شهاب الدین، تفسیر روح المعانی، ج۳۰، ص۲۳۷.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۶۲۱.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۶۲.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۸۷.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۲۵.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «عَصْف»، ص۳۸۳.    






جعبه ابزار