عُرُب – به ضم عین و راء (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عُرُب:
(عُرُباً أَتْراباً) عُرُب: جمع «عروبة» (بر وزن ضرورة) به معنى زنى است كه وضع حالش حكايت از محبّتش نسبت به همسر و مقام عفت و پاكيش مى‌كند، زيرا «اعراب» (بر وزن اظهار) به همان معنى آشكار ساختن است. اين واژه به معنى «فصيح و خوش‌سخن بودن» نيز مى‌آيد
و ممكن است هر دو معنى، در آيه جمع باشد.
آيه مى‌گويد: «همسرانى كه به همسرشان عشق مى‌ورزند و خوش‌زبان و فصيح و هم‌سن‌وسالند.»
(عُرُباً أَتْراباً)
به موردی از کاربرد
عُرُب در
قرآن، اشاره می‌شود:
(یَوْمَ لا یَنفَعُ الظّالِمینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدّارِ) (زنانى كه تنها به همسرشان عشق مى‌ورزند و خوش زبان و فصيح و همسن و سالند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
كلمه عرب جمع عروب است و عروب به معناى زنى است كه به شوهرش عشق مى‌ورزد و يا حداقل او را دوست بدارد و در برابرش ناز و كرشمه داشته باشد و كلمه اتراب جمع ترب -به كسره تاء و سكون راء- به معناى مثل است، مى‌فرمايد: ما زنان بهشتى را امثال يكديگر كرديم و يا از نظر سن و سال، هم سن شوهرانشان كرديم.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «عُرُب»، ج۳، ص۱۳۳.
