عِنَب (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عِنَب:
(وَ عِنَباً وَ قَضْباً) عِنَب: هم به انگور گفته مى‌شود و هم به درخت انگور، ولى به درخت انگور به طور نادر اطلاق شده است و
«اعناب» جمع
«عنب» است
كه در آيه ۳۴
سوره یس به صيغه جمع آمده و در اين صورت، ممكن است اشاره به انواع مختلف اين ميوه بوده باشد با خواص و طعم و رنگ متفاوت.
انگور از نظر خواص، نزديک به شير مادر است و غذايى كامل محسوب مى‌شود، در بدن ايجاد حرارت مى‌كند و به علاوه ضدّ سم است و براى تصفيه خون، دفع رماتيسم، نقرس و زيادى اوره خون اثر درمانى دارد و بر اثر وجود ويتامين‌هاى مختلف به انسان نيرو و نشاط مى‌بخشد.
به مواردی از کاربرد
عِنَب در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ عِنَبًا وَ قَضْبًا) (و انگور و سبزى بسيار.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
عنب به معناى انگور است، ولى به درخت آن نيز عنب گفته مى‌شود و شايد در اينجا منظور همين درخت انگور باشد، نظير زيتون كه هم به ميوه درخت گفته مى‌شود و هم به درخت آن.
(وَ جَعَلْنا فيها جَنّاتٍ مِن نَّخيلٍ وَ أَعْنابٍ وَ فَجَّرْنا فيها مِنْ الْعُيونِ) (و در آن باغ‌هايى از نخل‌ها و انگورها قرار داديم و چشمه‌هايى در آن جارى ساختيم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
كلمه اعناب جمع عنب است كه هم بر درخت انگور اطلاق مى‌شود و هم بر ميوه آن.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «عِنَب»، ج۳، ص۲۵۵.
