غَرابِیب (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَرابِیب: (وَ غَرابيبُ سُودٌ) «غَرابِیب» از مادّه «
غرب» جمع
«غِرْبيب» (بر وزن كبريت) به معناى سياه پر رنگ است
و اين كه عرب به كلاغ «غراب» مى‌گويد، نيز از همين جهت است.
(أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُّخْتَلِفًا أَلْوَانُهَا وَمِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِيضٌ وَحُمْرٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا وَغَرَابِيبُ سُودٌ) (آيا نديدى
خداوند از آسمان آبى فرو فرستاد كه به وسيله آن ميوه‌هايى به رنگ‌هاى گوناگون از زمين خارج ساختيم و از كوه‌ها نيز به لطف پروردگار راه‌هايى آفريده شده سفيد و سرخ و به رنگ‌هاى مختلف و گاه به رنگ كاملًا سياه.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه غرابيب جمع غريب به معناى سياهى شديد است و غراب (كلاغ سياه) را هم به همين جهت غراب مى‌گويند و كلمه سود بدل و يا
عطف بیان براى غرابيب است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «غَرابِیب»، ص۳۹۷.
