غَفّار (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَفّار: (أَلا هُوَ الْعَزيزُ الْغَفَّارُ) «غَفّار» صيغه مبالغه از مادّه «
غفران» است كه در اصل به معناى پوشيدن چيزى است كه انسان را از آلودگى نگه دارد و هنگامى كه در مورد
خداوند به كار مى‌رود، مفهومش اين است كه: عيوب و گناهان بندگان نادم را، مى‌پوشاند و آن‌ها را از عذاب و كيفر حفظ مى‌كند.
(خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى أَلَا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ) (آسمان‌ها و زمين را به حق آفريد، شب را بر روز مى‌پيچد و روز را بر شب و خورشيد و ماه را مسخر فرمان خويش قرار داد، هر كدام تا سرآمد معينى به حركت خود ادامه مى‌دهند؛، آگاه باشيد كه او توانا و آمرزنده است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: ممكن است ذكر اين دو اسم از بين همه اسم‌هاى خداى تعالى به منظور اشاره به همان برهان باشد كه بر يگانگى خداى تعالى در
ربوبیت و الوهيت اقامه فرمود. چون عزيزى كه هرگز دچار ذلت نمى‌شود اگر باشد تنها خداى تعالى است پس تنها او است كه بايد عبادت شود، نه غير او كه اگر عزتى دارند مشوب به ذلت است و خود سراپا فقرند و همچنين است غفار كه چون با سايرين كه چنين نيستند مقايسه شود، پرستش متعين در او مى‌گردد. ممكن هم هست ذكر اين دو اسم تشويق و تحريک بر
توحید و ايمان به خداى واحد بوده باشد و معنايش چنين باشد: من شما را متنبه مى‌كنم به اين‌كه
خدا عزيز است، پس به او ايمان بياوريد تا به عزتش اعتزاز يابيد و او غفار است، پس به او ايمان آوريد تا شما را بيامرزد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «غَفّار»، ص۴۰۰.
