فتور (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَتُور (به فتح فاء و ضم تاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای سستی و رخوت است. این واژه در مقابل شدت و حدّت قرار میگیرد. معانی دیگر فتور عبارتند از: نرمی بعد از تندی، ضعف بعد از قوت، قطع شدن و تمام شدن چیزی. این واژه چندبار در
نهج البلاغه به کار رفته است.
فَتْر (به فتح فاء و سکون تاء): به معنای سكون بعد از حدّت، نرمى بعد از تندى، ضعف بعد از قوّت و نيز به معنى قطع شدن
و تمام شدن چيزى است
در خطبه ۲۲۱ (ص ۳۴۱) درباره
محتضر آمده است:
«حتّى اذا فتر معلّله و ذهل ممرضّه...» «تا اینکه پرستار او سست و خسته شد و از او
غفلت ورزید.»
(شرحهای خطبه:
)
در خطبه ای دیگر درباره
مرگ اعضا آمده است:
«ففترت لها اطرافهم» « برای مرگ، اعضایشان سست شد و از کار افتاد.»
(شرحهای خطبه:
)
در خطبه ای درباره
«فترة الرسل» آمده است که
«فترة الرسل» زمانی است که از
پیامبر خبری نیست و در آن پیامبری مبعوث نشده است.
(شرحهای خطبه:
)
«ازمان الفترات» نیز به همین معنی است.
(شرحهای خطبه:
)
از این ماده چند مورد در «نهج» آمده است.
•
بنایی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله « فتر»، ج۲، ص۸۰.