فَظّ (به فتح فاء و تشدید ظاء) از واژگان قرآن کریم به معنای بدخلقی است. فظّ به معنى بدخلقى، استعاره است از فظّ به معنى آب شكمبه، كه نوشيدنش بسيار ناپسند است و جز در ناچارى شديد نمی‌نوشند. اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافت شده است.
بدخلقی است. «السَّيى‌ءُ الْخُلُقِ الْخَشِنُ الْكَلامِ». فظّ در اصل آب شكمبه حيوان است، كه در صورت تشنگى آنرا فشرده و می‌نوشند. راغب گفته: فظّ به معنى بدخلقى، استعاره است از فظّ به معنى آب شكمبه، كه نوشيدنش بسيار ناپسند است و جز در ناچارى شديد نمی‌نوشند.
