فَظّ (به فتح فاء و تشدید ظاء) از واژگان قرآن کریم به معنای بدخلقی است. فظّ به معنى بدخلقى، استعاره است از فظّ به معنى آب شکمبه، كه نوشيدنش بسيار ناپسند است و جز در ناچارى شديد نمی‌نوشند. اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافت شده است.
بدخلقی است. «السَّيى‌ءُ الْخُلُقِ الْخَشِنُ الْكَلامِ». فظّ در اصل آب شکمبه حيوان است، كه در صورت تشنگی آنرا فشرده و می‌نوشند. راغب گفته: فظّ به معنى بدخلقی، استعاره است از فظّ به معنى آب شكمبه، كه نوشيدنش بسيار ناپسند است و جز در ناچارى شديد نمی‌نوشند.
