• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فظ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




فَظّ (به فتح فاء و تشدید ظاء) از واژگان قرآن کریم به معنای بدخلقی است. فظّ به معنى بدخلقى، استعاره است از فظّ به معنى آب شکمبه، كه نوشيدنش بسيار ناپسند است و جز در ناچارى شديد نمی‌نوشند. اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافت شده است.



فَظّ: بدخلقی است. «السَّيى‌ءُ الْخُلُقِ الْخَشِنُ الْكَلامِ».
فظّ در اصل آب شکمبه حيوان‌ است، كه در صورت تشنگی آنرا فشرده و می‌نوشند.
راغب گفته: فظّ به معنى بدخلقی، استعاره است از فظّ به معنى آب شكمبه، كه نوشيدنش بسيار ناپسند است و جز در ناچارى شديد نمی‌نوشند.


(وَ لَوْ كُنْتَ‌ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ ...) «اگر بدرفتار و سنگدل می‌بودى حتما از تو پراكند می‌شدند».


اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافت شده است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۹۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۰.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۲۸۹.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۰.    
۵. آل عمران/سوره۳، آیه۱۵۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فظّ"، ج۵، ص۱۹۵-۱۹۶.    






جعبه ابزار