آنگاه که در عصر غیبت سخن از پرداخت زکات و خمس به میان می آید، بر وصف امین بودن فقیه تأکید می شود و مثلا گفته می شود: در غیبتامام علیه السّلام، زکات باید به فقیه مأمون پرداخت گردد تا آن را به مستحقان برساند.
مقصود از فقیه مأمون، فقیه جامع شرایطی است که در صورت عدم نیاز، با توسل به حیله های شرعی در اموال و حقوقی که به وی سپرده شده تصرف نمی کند؛ زیرا این کار حتی با جواز آن به موقعیت و جایگاه مرجعیت که منصوب برای مصالح عموم است، لطمه می زند.