• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قرائت صحابه•

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



قرائت صحابه به قرائات منسوب به صحابه اطلاق می شود.



افرادی از صحابه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم به مهارت در قرائت قرآن و همچنین حفظ قرآن شهرت خاصی داشتند و در این آگاهی به مقام استادی و تعلیم نائل شدند. آن‌ها به قرائت‌های مختلف مورد تایید و تصویب پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم آشنایی داشتند و در آشنایی به قرائات، از حافظه مدد می‌گرفتند؛ لذا قاریان زمان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم حفاظ قرآن نیز بودند که به تعلیم قرائت قرآن می‌پرداختند. معروف‌ترین این‌ها عبارتند از: امام علی علیه‌السّلام ؛ عثمان؛ ابی بن کعب؛ زید بن ثابت؛ ابن مسعود؛ ابوالدرداء؛ ابوموسی اشعری.


برخی از مؤلفان علوم قرآنی همچون جلال الدین بلقینی، قرائات را بر سه قسم «متواتر، آحاد و شاذ» شمرده و قرائت صحابه را از نوع قرائت آحاد، قرائت تابعان را از قرائات شاذ، و قرائات متواتر را منحصر در قرائات هفتگانه مشهور می‌دانند؛ اما بسیاری از دانشمندان علوم قرآنی در تعیین مصادیق اقسام قرائات، این نظر را مردود دانسته و ملاک‌های دیگری ارائه کرده‌اند.


در آثار علوم قرآنی گاهی به جای قرائت، از کلمه «حرف» استفاده می‌شود، مثل: حرف زید و حرف ابی بن کعب، که مراد، قرائت و طریقه این دو است.


قرائات آحاد؛ قرائات متواتر؛ قرای صحابه.


۱. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۵۱.    
۲. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص(۲۸۱-۲۵۸).    
۳. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۲۵۶.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «قرائت صحابه».    



جعبه ابزار