لَواقِح (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَواقِح: (أَرْسَلْنَا الرِّياحَ لَواقِحَ) «لَواقِح» از مادّه
«لَقاح» جمع
«لاقح» به معناى بارور كننده است،
و در اينجا اشاره به بادهايى است كه قطعات ابر را به هم پيوند مى‌دهد، و آن‌ها را آمادّه باران مى‌سازد.
(وَ أَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَ مَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ) (ما بادها را براى بارور ساختن ابرها فرستاديم؛ و از
آسمان آبى نازل كرديم، و شما را با آن سيراب ساختيم؛ در حالى كه شما توانايى حفظ و نگهدارى آن را نداشتيد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه لواقح جمع لاقحه از ماده لقح به فتحه لام و سكون قاف- است.
وقتى كه گفته مى‌شود لقح النحل معنايش اين است كه درخت خرما را لقاح (به فتح لام) كرد. و لقاح گرد درخت خرماى نر است كه تا آن را به درخت ماده منتقل نكنند بارآور نمى‌شود. امروزه در مباحث گياه‌شناسى مسلم شده كه مساله نر و مادگى در تمام گياهان هست، و بادها در وزش خود ذراتى از گرد گل گياه نر را به گياه ماده منتقل مى‌كند و آن را بارور مى‌سازد.
قرآن كريم در آيه مورد بحث از همين حقيقت پرده بردارى مى‌كند و مى‌فرمايد: ما بادها را براى كار تلقيح فرستاديم.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مكارم شيرازى، ناصر، لغات در تفسير نمونه، بر گرفته از مقاله «لَواقِح»، ص۴۸۹.
