• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

محدث‌

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



محدّث، یکی از القاب حضرت مهدى (عليه‌السلام) است.



محدّث اسم مفعول از ريشۀ «حدّث، يحدّث» به معناى كسى است كه حديث و خبر تازه به او گويند.


منظور، آن است که امامان (عليهم‌السلام) با فرشتگان رابطه دارند، سخن آنان را می‌شنوند و از آن‌ها حقایقی دریافت می‌کنند. این، کنایه از یک مقام معنوی است. این لفظ به این معنا، یکی از القاب ویژۀ امام (عليه‌السلام) است.

۲.۱ - حدیثی از امام باقر

امام باقر (عليه‌السلام) در این‌باره فرمود:
امیرمؤمنان (عليه‌السلام) به ابن عباس فرمود:
«همانا شب قدر در هرسال وجود دارد و همانا در آن، امر یک ساله نازل می‌شود که این امر، به امامان پس از پیامبر خواهد بود.» ابن عباس گفت:
«آنان کیانند؟» فرمود: «من و یازده نفر از نسل من امامانی‌اند که همگی محدّث می‌باشند».

۲.۲ - روایتی از محمد بن مسلم

محمد بن مسلم گوید:
کلمه محدّث نزد امام صادق (عليه‌السلام) ذکر شد، حضرت فرمود: «محدّث کسی است که صدا را بشنود و شخص را نبیند.» به حضرت عرض کردم: «قربانت گردم! امام از کجا می‌فهمد که آن، کلام فرشته است؟» فرمود: «آرامش و وقاری به او داده می‌شود که می‌فهمد آن کلام از فرشته است».


۱. طوسی، ابي‌جعفر محمد بن الحسن (شیخ طوسی)، کتاب الغیبة، ص۱۴۲، ح۱۰۶.    
۲. کلینی، محمد بن یعقوب کافی، باب ان الائمة محدثون مفهمون، ج۱، ص۲۷۱، ح‌۴.    



فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۳۷۵، برگرفته از مقاله «محدّث».    



جعبه ابزار