«مد لازم» مدی است که سبب مد از نوع سکون لازم و پس از حرف مد، داخل یک کلمه باشد. اگر مد لازم در حروف مقطعه قرآن - که در آغاز برخی از سوره‌ها قرار دارند - باشد، به آن «مد لازم حرفی» گویند. در مد لازم حرفی، اگر سبب مد، سکون مظهر (سکون ظاهر، در مقابل سکون مدغم)، و به تعبیر دیگر: حرف مشدد باشد، به آن «مد لازم حرفی مثقل» می‌گویند؛ مانند: «الم» (الف لام میم). و «طسم» (طا سین میم). اما اگر سبب مد، سکون مدغم باشد « مد لازم حرفی مخفف » گفته می‌شود؛ مثل: «ن» (نون) و «ق» (قاف).
[۱]صبره، علی، -۱۹۴۸، العقدالفریدفی فن التجوید، ص۱۰۷.
