مرید (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مريد:(كُلَّ شَيْطانٍ مَّريدٍ) «مريد» از مادّه «
مرد» (بر وزن سرد) در اصل، به معناى سرزمين بلندى است كه خالى از هرگونه گياه باشد،
و به درختى كه از برگ خالى شود «امرد» مى‌گويند؛ روى همين جهت، به نوجوانانى كه مو در صورتشان نروئيده نيز، «امرد» گفته مى‌شود. و در اين‌جا منظور از
«مريد» كسى است كه عارى از هر گونه خير و سعادت و نقطه قوت است، و طبعاً چنين كسى، سركش، متمرد، ظالم و عصيانگر خواهد بود.
(وَ مِنَ النَّاسِ مَن يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطَانٍ مَّرِيدٍ) (بعضى از مردم، بدون هيچ علم و دانشى، درباره
خدا مجادله مى‌كنند؛ و از هر
شيطان سركشى پيروى مى‌نمايند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مريد به معناى پليد است. و بعضى
گفته‌اند: به معناى كسى است كه يكسره و به كلى فاسد و از خير عارى باشد. مجادله در خدا بدون علم به معناى اين است كه در مسائلى كه برگشتش به صفات و افعال خدا باشد سخنانى بر اساس جهل و بدون علم بزنند و در باره آن اصرار هم بورزند.
(وَ يَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطانٍ مَرِيدٍ) اين جمله بيان مسلک مشركين در اعتقاد و عمل است، هم چنان كه جمله قبلى بيان مسلک ايشان در حرف زدن بود، گويى كه فرموده: بعضى از مردم در باره خدا بدون علم حرف مى‌زنند و بر جهل خود اصرار هم مى‌ورزند و به هر باطلى معتقد شده، به آن عمل هم مى‌كنند، و چون شيطان محرک و هادى آدميان به سوى باطل است پس در حقيقت اين گونه اشخاص به اغواى شيطان متمايل به وى شده‌اند، و در هر اعتقاد و عمل او را پيروى مى‌كنند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مكارم شيرازى، ناصر، لغات در تفسير نمونه، بر گرفته از مقاله «مريد»، ص۵۲۱.
