مصدق (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از اوصاف
قرآن مصدق می باشد.
از جمله اوصاف قرآن «
تصدیق » و «مصدق» است. «تصدیق» در لغت به معنای
اذعان و اعتقاد و راست دانستن مطلب یا سخن آمده است. «مصدق» یعنی تصدیق کننده و
شهادتی که باعث تایید و تصدیق شود.
این تعبیر در
آیات متعددی از
قرآن مجید دیده می‌شود که «قرآن مفاد کتب پیشین را تصدیق می‌کند»؛ مانند:
۱. «مصدقا لما معکم»
؛
۲. «مصدق لما معهم»
؛
۳. «مصدقا لما بین یدیه من الکتاب»
؛
۴. «ولکن تصدیق الذی بین یدیه».
براساس این آیات، قرآن مجید
کتاب‌های آسمانی پیامبران گذشته همچون
تورات حضرت موسی علیه‌السّلام و
انجیل حضرت عیسی علیه‌السّلام را تصدیق و تایید کرده است. بنابراین، قرآن خود را «مصدق» می‌نامد.
معنای تصدیق و گواهی قرآن از کتاب‌های پیامبران گذشته، در
تفسیر نمونه چنین آمده است:
آیات مختلفی از قرآن گواهی می‌دهند نشانه‌های
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
اسلام و آیین او در همان کتاب‌های تحریف شده
یهود و
نصارا بوده است؛ زیرا منظور از
تحریف تورات و انجیل این نیست که تمام محتوای آن‌ها باطل و برخلاف واقع باشد؛ بلکه بخشی از تورات و انجیل واقعی در لابه لای همین کتاب‌ها وجود داشته و نشانه‌های پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم در همین کتاب‌ها موجود است.
بنابراین، معنای تصدیق تورات و انجیل از سوی قرآن این است که صفات و ویژگی‌های
پیغمبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و صفات قرآن، با نشانه‌های مذکور در تورات و انجیل مطابقت کامل دارد.
برخی گفته‌اند منظور از «تصدیق» این است که قرآن اصل نزول تورات و انجیل را از جانب خداوند تصدیق می‌کند.
در
تفسیر المنار آمده است که قرآن تعالیم معارف و اصول اعتقادی انبیای پیشین همچون
توحید و مسائل اخلاقی مانند نهی از فواحش و
امر به معروف را تصدیق کرده و روح حاکم بر ادیان گذشته، همانند روح حاکم بر قرآن است.
فرهنگ‌نامه علوم قرآن، برگرفته از مقاله «مصدق».
