تفسیر المنار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تفسیر المنار از اول
قرآن تا
سوره نساء آیه ۱۲۶
با بیان
شیخ محمد عبده و املای
سید محمد رشید رضا و ادامه آن توسط سید رشید رضا با پیروی از روش و سبک استادش نوشته شد.
تفسیر المنار یکی از تفسیرهای اجتماعی و تربیتی است که تفسیرهای زیادی از آن متاثرند.
تفسیری که توسط شیخ عبده انجام پذیرفت، تفسیری است که ایشان سعی کرده بیشتر از
روایات صحیح و امور عقلی روشن استفاده نماید. در این تفسیر کمتر به
مباحث الفاظ،
اعراب و نکته‌های بلاغی پرداخته شده است، بلکه به اموری که دیگران به آن نپرداختند اهتمام شده است. تفسیری که توسط سید رشید رضا انجام پذیرفت تفسیری است که اهتمام زیادی به روایات
پیامبر و نقل از مفسران داشته است. او در تفسیرش سخت به
صوفیه و افکارشان می‌تازد و همچنین در جاهای متعدد به
شیعه تهمت‌های فراوانی وارد می‌کند.
این تفسیر در میان تفسیرهای
قرآن کریم دارای رویکردی سیاسی، اجتماعی و تربیتی است که مؤلّف آن به مفسّری مجدّد با روش تفسیری نوینی
شهرت دارد و یکی از پیشگامان و متفکران حرکت اسلامی معاصر است. بنابراین تکرار مکررات فراوانی که در سایر تفاسیر ملاحظه می‌شود، در این تفسیر جایی ندارد و در بسیاری از موارد، مباحثی نو و تازه عرضه می‌دارند.
این تفسیر شامل تمام قرآن نمی‌شود، بلکه تا
آیه ۵۳ از
سوره یوسف (و ما ابرئ نفسی انّ النّفس...)
خاتمه می‌یابد که از اول قرآن تا
سوره نساء آیه ۱۲۶
با بیان شیخ محمد عبده و املای سید محمد رشید رضا و در ادامه آن سید رشید رضا با پیروی از سبک و سیاق استادش به تفسیر آیات قرآن پرداخت.
تفسیری که توسط شیخ عبده انجام پذیرفت تفسیری است که شامل روایات صحیح و امور عقلی روشن می‌شود.در این تفسیر کمتر به مباحث الفاظ، اعراب و نکته‌های بلاغی پرداخته شده است و معمولاً به اموری که دیگران به آن نپرداختند پرداخته شده است.
اما تفسیری که توسط سید رشید رضا انجام پذیرفت، تفسیری است که اهتمام فراوانی به روایات پیامبر و به نقل از مفسران دارد. او در تفسیرش سخت به صوفیه و افکارشان می‌تازد
و همچنین در جاهای متعدد بدون مناسبت و دلیل به شیعه افتراها تهمت‌های فراوانی وارد می‌کند.
از نظر المنار خطاب‌های سوره‌ها به مورد و موضوع خاصی اختصاص ندارد، بلکه روی سخن با
بشریت است و هدفش استقرار عقاید و آداب و اعمالی استوارتر و پایدارتر است.
صاحب کتاب التفسیر و المفسرون سبک و روش تفسیر المنار را در موارد زیر خلاصه می‌نماید:
۱.
اسلام را
دین عقل و
قانون و مصدر
خیر و برکات و
اصلاح جامعه دانستن؛
۲. اعتقاد به این که قرآن تابع عقیده نیست بلکه باید عقیده را از قرآن گرفت؛
۳. اعتقاد به این که بین حقایق علمی موجود و قرآن تعارضی وجود ندارد؛
۴. توجه به این نکته که قرآن مجموعه متشکل و واحدی است؛
۵. حفظ و نگهداری و تاکید بر تفسیر ماثور (تفسیر نقلی) و پرهیز از داستان‌های اسرائیلی و جعلی؛
۶.
غفلت نکردن از وقایع تاریخی‌ای که در فهم معانی قرآن تاثیر دارد؛
۷. به کار گرفتن ذوق ادبی در فهم جوانب مختلف
آیات؛
۸. تفسیر کردن قرآن در پرتو حقایق ثابت و قطعی علمی؛
۹. پرداختن به مسائل اجتماعی در
اخلاق و سلوک؛
۱۰. پرهیز از ورود به مسائل غیبی که از محدوده احساس و ادراک دورند؛
۱۱. گرفتن موضع درست و استوار در برابر
سحر ساحران به ویژه در مورد تاثیر آن در شخصیت پیامبر؛
۱۲. گرفتن موضع درست در برابر روایات بی اساس و لو این که در
کتب صحاح هم آمده باشند.
متاسفانه در این جا نیز مانند برخی از موارد مشابه دیگر زیاده روی‌هایی صورت گرفته است که ما با توجه به توصیفاتی که پیرامون تفسیر المنار داشته‌اند تذکر چند نکته را لازم و ضروری دیدیم.
بعضی از صاحب نظران پیرامون تفسیر و مفسران (معرفت صاحب التفسیر و المفسرون، ایازی صاحب کتاب المفسرون حیاتهم و منهجهم.) می‌گویند: از اول قرآن تا آیه ۱۲۶ سوره نساء به انشای شیخ محمد عبده و املای سید رشید رضا است؛ اما با توجه به این که شیخ محمد عبده (به جهت مصالحی) با تفسیر ترتیبی قرآن (از اول قرآن تا آخر به ترتیب) موافق نبودند و بر این باور بودند که باید به ناگفته‌ها و نیاز روز جامعه پرداخت؛ از این رو سخن بالا چندان صحیح به نظر نمی‌رسد، سید رشید رضا در اوایل تفسیرش از قول شیخ عبده می‌نویسد: قرآن به تفسیری فراگیر و کامل نیاز ندارد، علاوه بر این شاید عمر ما هم کفاف ندهد، ولی نیاز شدیدی به تفسیر بعضی از آیات قرآن وجود دارد. (گرچه عده زیادی قایل به این شدند اما نمی‌شود بدون تردید این را بیان نمود.)
بنابراین، این طور به نظر می‌رسد که شاید تمام تفسیر (۱۲جلد) با استفاده از سبک و روش استادش شیخ عبده و احیاناً با استفاده از تفسیرهای منتخب از جانب او انجام پذیرفته است.
برخی از مفسران و محققان علوم قرآنی (صاحب کتاب التفسیر و المفسرون و المفسرون حیاتهم و منهجهم.) در بیان سبک و روش تفسیر المنار مواردی را ذکر می‌کنند که گرچه از ظاهر عبارات آنها به دست نمی‌آید که آنان در مقام تمجید از رشید رضا و تفسیر او باشند، ولی از قرائن و شواهد و چگونگی چینش موارد بالا به دست می‌آید که چنین قصدی را داشته‌اند.
صاحب کتاب
التفسیر و المفسرون در ماده پنج و شش
و صاحب کتاب
المفسرون حیاتهم و منهجهم در ماده هفت می‌گویند:
(از موارد سبک و روش تفسیر المنار) حفظ و نگهداری و تاکید بر تفسیر ماثور (تفسیر نقلی) و پرهیز از داستان‌های اسرائیلی و جعلی، غفلت نکردن از وقایع تاریخی‌ای که در فهم معانی قرآن تاثیر دارد می‌باشد.
به نظر ما این برداشت درستی از سبک و روش تفسیر المنار نیست، بلکه ما موارد زیادی در تفسیرش سراغ داریم که این دو مورد را نقض می‌کند و ما در این جا به عنوان نمونه به چند مورد اشاره می‌کنیم.
ا. انکار
شان نزول آیه مباهله.
ب. عدم نقل شان نزول آیات
ولایت،
تبلیغ،
اکمال و...
ج. نپذیرفتن روایات پیرامون مهدی.
د.اعتماد به اسرائیلیاتی که پیرامون
علی (علیه‌السّلام) جعل شده است و... (جهت دستیابی به تفصیل آن به رساله: بررسی دیدگاه‌های سید قطب و رشید رضا در «فی ظلال القران» و «المنار» در باب شیعه، از عبدالرحیم رضاپور (مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه ادیان و مذاهب، ۱۳۸۸) مراجعه نمایید). شاید گفته شود منظور این نیست که صاحب تفسیر المنار هیچ گونه از مجعولات و اسرائیلیات استفاده نکرد، بلکه نسبت به دیگران کمتر استفاده نمود که در این صورت با اطلاق عبارت سازگار نیست و نیاز به اصلاح دارد.
سایت اسلام کوئیست، برگرفته از مقاله «تفسیر المنار»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۱/۳.
