مغافیر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مغافير: «تحريم/ شأن‌نزول»
«مغافير» صمغى بوده كه از يكى از درختان «
حجاز» به نام «عرفط» (بر وزن هرمز) تراوش مى‌كرد و بوى نامناسبى داشت و
پيامبر (صلى‌الله‌عليه‌وآله) مقيّد بود كه هرگز بوى نامناسبى از دهان يا لباسش احساس نشود، بلكه به عكس، اصرار داشت هميشه خوشبو و معطر باشد.
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين سوره با داستانى كه بين
رسول خدا (صلى‌الله‌عليه‌وآله) و بعضى از همسرانش اتفاق افتاد آغاز شده، و آن اين بود كه به خاطر حادثه‌اى كه شرحش مى‌آيد پاره‌اى از حلال‌ها را بر خود حرام كرد، و بدين سبب در اين آيات آن جناب را مورد عتاب قرار مى‌دهد كه چرا به خاطر رضايت بعضى از همسرانت، حلال خدا را بر خود حرام كردى، و در حقيقت و به طورى كه از سياق بر مى‌آيد عتاب متوجه همان همسر است، و مى‌خواهد رسول گرامى خود را عليه آن همسر يارى كند.
بعد از نقل اين داستان
مؤمنين را خطاب مى‌كند به اينكه جان خود را از عذاب آتشى كه آتش‌گيرانه‌اش انسان و سنگ است نگه بدارند، و بدانند كه به جز اعمال خود آنان به ايشان جزايى نمى‌دهند، جز ايشان خود اعمالشان است، و معلوم است كه هيچ كس نمى‌تواند از عمل خود بگريزد پس هيچ كس از اين جزا خلاصى ندارد، مگر پيغمبر و آن‌هايى كه به وى ايمان آوردند، آن گاه بار ديگر رسول خدا (صلى‌الله‌عليه‌وآله) را به جهاد با
كفار و منافقين خطاب مى‌كند. در آخر، سوره را به آوردن مثلى ختم مى‌كند، مثلى از زنان كفار، و مثلى از زنان مؤمنين، و در اينكه سياق سوره ظهور در مدنيت آن دارد حرفى نيست.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مكارم شيرازى، ناصر، لغات در تفسير نمونه، بر گرفته از مقاله «مغافير»، ص۵۴۰.
