• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مَقالِید (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مَقالِيد:(لَهُ مَقاليدُ السَّمَاواتِ)
«مَقالِيد» از مادّه‌ «قَلْد» به گفته غالب ارباب لغت، جمع‌ «مقليد» است (هر چند «زمخشری» در «کشّاف» مى‌گويد: اين كلمه مفردى از جنس خود ندارد) و «مقليد» و «اقليد» هر دو به معناى‌ «كليد» است، و به گفته «لسان العرب» و بعضى ديگر، اصل آن از «كليد» فارسى گرفته شده، و در عربى نيز، به همين معنا استعمال مى‌شود. بنابراين‌ (مَقالِيْدُ السَّمَاواتِ وَ الارْضِ) به معناى كليدهاى آسمان‌ها و زمين مى‌باشد.
به گفته بعضى از فرهنگ نويسان فارسى: «كليد» معربش «اقليد» و «اكليل» و «مقلاد» ابزارى است كه به آن قفل را گشايند و بندند.
اين كلمه در بسيارى از مواقع، به صورت كنايه از تسلط كامل بر چيزى به كار مى‌رود، گفته مى‌شود: كليدِ اين كار در دست من است، يعنى راه و برنامه و شرايط پيروزى آن، همه در اختيار من قرار دارد.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با مَقالِيد:

۱.۱ - آیه ۶۳ سوره زمر

(لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ) (كليدهاى آسمان‌ها و زمين از آن اوست؛ و كسانى كه به آیات خداوند كافر شدند زيانكاران واقعى هستند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مقاليد - به طورى كه گفته‌اند [۹]    - به معناى كليدها است، و اين كلمه جمعى است كه مفرد ندارد. منظور از مفاتيح و مقاليد آسمان‌ها و زمين، مفاتيح خزاين آسمان و زمين است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۲ - آیه ۱۲ سوره شوری

(لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ) (كليدهاى آسمان‌ها و زمين از آن اوست؛ روزى را براى هر كس بخواهد گسترده مى‌سازد يا تنگ مى‌گيرد؛ او به همه چيز داناست.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مقاليد به معناى مفاتيح (كليدها) است، و اثبات مقاليد براى آسمان‌ها و زمين دلالت دارد بر اين‌كه آسمان‌ها و زمين گنجينه‌هايى هستند براى آن‌چه كه در عالم به ظهور مى‌رسد، و آن‌چه از حوادث و آثار وجودى كه به وقوع مى‌پيوندد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. زمر/سوره۳۹، آیه۶۳.    
۲. شوری/سوره۴۲، آیه۱۲.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۸۲.    
۴. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۱۳۱.    
۵. لغت مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۵۴۶.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۰، ص۳۹۱.    
۷. زمر/سوره۳۹، آیه۶۳.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۶۵.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۴۳۸.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۸۹.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۲۰۸.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۹۰.    
۱۳. شوری/سوره۴۲، آیه۱۲.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۸۴.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۳۳.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۲۶.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۱۰۶.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۷.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «مَقالِید»، ص۵۴۳.    






جعبه ابزار