• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مَهِّل (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: مهل (ابهام‌زدایی).


مَهِّل: (بِمَآءٖ کَٱلۡمُهۡلِ)
مَهِّل: بر وزن قفل، چنان‌كه راغب در مفردات گويد به معنى «درد ته‌نشين شده روغن» است كه معمولا چيز آلوده و كثيف و بدطعمى است، ولى جمعى ديگر از مفسران به معنى هرگونه «فلز گداخته» تفسير كرده‌اند و ظاهرا با توجه به جمله:
يشوى الوجوه «صورت‌ها را بريان مى‌كند» در آیه مورد بحث، معنى دوم را مى‌رساند. اين آيه آب آشاميدنى ستمگران را در دوزخ به فلز گداخته تشبيه كرده است، فكر كنيد آبى كه اگر نزديک صورت شود و حرارتش صورت را بريان كند، آيا قابل خوردن است‌؟ اين به خاطر آن است كه در دنيا انواع نوشابه‌هاى گوارا و خنک مى‌نوشيدند، در حالى كه آتش به دل محرومان و مستضعفان مى‌زدند، اين همان آتش است كه در اين‌جا به اين صورت تجسم‌يافته است. واژه «مهل» در آيه ۴۵ سوره دخان و نيز در آيه ۸ سوره معارج (و مجموعا ۳ بار در كلّ قرآن مجيد)• به معنى «فلز مذاب و گداخته» به كار رفته است.




به موردی از کاربرد مَهِّل در قرآن، اشاره می‌شود:


۱.۱ - مَهِّل (آیه ۲۹ سوره كهف)

(وَ قُلِ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّکُمۡ فَمَن شَآءَ فَلۡیُؤۡمِن وَ مَن شَآءَ فَلۡیَکۡفُرۡ اِنَّآ اَعۡتَدۡنَا لِلظَّـٰلِمِینَ نَارًا اَحَاطَ بِهِمۡ سُرَادِقُهَاۚ وَ اِن یَسۡتَغِیثُواْ یُغَاثُواْ بِمَآءٖ کَٱلۡمُهۡلِ یَشۡوِی ٱلۡوُجُوهَ بِئۡسَ ٱلشَّرَابُ وَ سَآءَتۡ مُرۡتَفَقًا)
(بگو: «حق از سوى پروردگارتان براى شما آمده است! هركس مى‌خواهد ایمان بياورد و اين حقیقت را پذيرا شود و هر كس مى‌خواهد کافر گردد.» ما براى ستمكاران آتشى آماده كرده‌ايم كه سرا پرده‌اش آنان را از هر سو احاطه كرده است. و اگر تقاضاى آب كنند، آبى براى آنان مى‌آورند كه همچون فلز گداخته صورت‌ها را بريان مى‌كند. چه نوشيدنى بدى و چه اجتماع ناپسندى!)

۱.۱.۱ - مَهِّل در المیزان و مجمع‌ البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) روایت کرده‌اند که در ذیل جمله‌ (بِماءٍ کَالْمُهْلِ) فرمود: مانند درد زیت آن قدر سوزاننده است که وقتی نزدیکش می‌شود که بخورد پوست صورتش می‌افتد. و در تفسیر قمی در ذیل جمله‌ (بِماءٍ کَالْمُهْلِ) گفته است: امام (علیه‌السّلام) فرمود: مهل آن چیزی را گویند که در ته زیت می‌ماند.


۱.۲ - مَهِّل (آیه ۴۵ سوره دخان)

{{(آیه):كَٱلۡمُهۡلِ يَغۡلِي فِي ٱلۡبُطُونِ}}
(همانند فلز گداخته در شكم‌ها مى‌جوشد.)


۱.۱.۱ - مَهِّل در المیزان و مجمع‌ البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مهل به معناى مذاب مس، قلع و ديگر فلزات مى‌باشد.


۱.۳ - مَهِّل (آیه ۸ سوره معارج)

(يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ)
(همان روزى كه آسمان همچون فلز گداخته مى‌شود.)

۱.۱.۱ - مَهِّل در المیزان و مجمع‌ البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه مهل به معنای فلزات ذوب شده است، مس ذوب شده و یا طلا و یا غیر آن. بعضی‌گفته‌اند: به معنای ته مانده روغن زیتون است. بعضی‌ دیگر گفته‌اند: به معنای قیر نامرغوب است.



۱. کهف/سوره۱۸، آیه۲۹.    
۲. دخان/سوره۴۴، آیه۴۵.    
۳. معارج/سوره۷۰، آیه۸.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، دار القلم، ص۷۸۰.    
۵. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۵، ص۴۷۶.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌، ط-دار الکتب الاسلامیه‌، ج۱۲، ص۴۱۸.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌، ط-دار الکتب الاسلامیه‌، ج۲۱، ص۲۰۴.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌، ط-دار الکتب الاسلامیه‌، ج۲۵، ص۲۰.    
۹. کهف/سوره۱۸، آیه۲۹.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۹۷.    
۱۱. سیوطی، عبدالرحمان بن ابی‌بکر، الدر المنثور ج۵، ص۳۸۵.    
۱۲. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، ج۲، ص۳۵.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۲۳.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۰۶.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۵۳.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۳۳۸.    
۱۷. دخان/سوره۴۴، آیه۴۵.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۹۸.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۲۲۶.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۱۴۸.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۳۱۸.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۱۳.    
۲۳. معارج/سوره۷۰، آیه۸.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۶۸.    
۲۵. زمخشری، محمود بن عمر، تفسیر کشاف، ج۴، ص۶۰۹.    
۲۶. فخر رازی، محمد بن عمر، تفسیر فخر رازی، ج۳۰، ص۱۲۵.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۰.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۹.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۰۲.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۱۲۰.    



• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مَهِّل»، ج۴، ص۳۵۵.






جعبه ابزار