وی در مشهد به دنیا آمد و مقدمات علوم را در زادگاهش آموخت. در ۲۲ سالگی به قصد تحصیل در حوزه معقول تهران رهسپار آنجا شد و بر سر راه تهران ـ مشهد به شهر سبزوار رفت و نزدیك دو سال از حوزه معقول حكیم سبزواری استفاده كرد. بعد از این مرحله به تهران رفت و مدتی نیز در این شهر، كه آن موقع حوزه معقول پر رونقی داشت، در درس فلسفه میرزا ابوالحسن جلوه حاضر شد. او در سال ۱۲۷۹ ق راهی نجف شد و تا زمان درگذشت شیخ انصاری به سال ۱۲۸۱ ق، به مدت دو سال و چند ماه از درس فقه و اصول او استفاده كرد. او پس از وفات شیخ اعظم، در محضر میرزا محمدحسن شیرازی به تعلم فقه و اصول پرداخت و از درس استادان دیگری مثل سید علی شوشتری و شیخ راضی نجفی نیز بهره گرفت. در سال ۱۲۹۲ق كه میرزای شیرازی از نجف به سامرا رفت و در آنجا به تدریس پرداخت، آخوند خراسانی نیز مثل بسیاری از شاگردان وی به سامرا رفت; اما پس از چندی به توصیه میرزا به نجف بازگشت و كار تدریس را آغاز نمود. میرزا حسن شیرازی، آخوند را به فضل می ستود و طلاب را به استفاده از درس او تشویق می كرد. پس از درگذشت میرزا، حوزه سامرا از رونق افتاد و همه نظرها به یكباره به سوی نجف و زعیم آن معطوف شد و آخوند در آن زمان به عنوان جانشین میرزا و بزرگ ترین مرجع شیعه شناخته شد. آخوند در شاگرد پروری و مجتهد پروری بی‌نظیر بوده و مراجع و فقها ی زیادی شاگرد وی بوده‌اند.
۱ ـ کتاب الاجاره.
۲ ـ الاجتهاد و التقلید.
۳ ـ التکلمه للتبصره و شرح آن.
۴ ـ حاشیه بر اسفارملا صدرا.
۵ ـ حاشیه بر رسائلشیخ مرتضی انصاری (ره).
۶ ـ حاشیه بر مکاسب شیخ (ره).
۷ ـ القضا و الشهادات.
۸ ـ کفایه الاصول در دو جلد.
۹ - حاشیه بر منظومه.
۱۰ - ذخیره العباد فی یوم المعاد.
۱۱- درر الفوائد فی الحاشیه علی الفرائد.
۱۲- الفوائد الفقهیه و الاصولیّه.
