نسبت خارجی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نسبت خارجی به ارتباط میان دو چیز در خارج
اطلاق می‌شود و این بحث در
اصول فقه کاربرد دارد.
نسبت خارجی، مقابل
نسبت ذهنی بوده و به معنای علاقه و ارتباط میان دو چیز در عالم خارج است، مانند:رابطه و علاقه میان
آتش و آتش افروز در خارج، و نسبت میان ضرب و زید در جمله «زید ضرب» که نسبت صدوری خارجی است. به بیان دیگر، حالت میان دو چیز و رابطه آن‌ها، صرف نظر از
تعقل و وجود ذهنی‌شان، نسبت خارجی نامیده می‌شود.
نسبت خارجی از
امور اعتباری است که در خارج منشأ انتزاع دارد.
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «نسبت خارجی».
