• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وحی (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



یکی از صفات قرآن وحی است.



از جمله اسامی و صفات قرآن «وحی» است. واژه «وحی» دو بار بر قرآن اطلاق شده است: ۱. (اِنْ هُوَ اِلَّا وَحْیٌ یُوحَی)؛ «این سخن بجز وحیی که وحی می‌شود نیست»؛
۲. (قُلْ اِنَّمَا اُنذِرُکُم بِالْوَحْیِ...)؛ «بگو من شما را فقط به وسیله وحی هشدار می‌دهم».


اطلاق وحی بر قرآن به لحاظ آن است که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم معارف قرآن را از سوی خداوند به صورتی دریافت می‌کرد که برای دیگران غیرمحسوس و پنهانی بود.
[۵] مصباح، محمد تقی، ۱۳۱۳ -، قرآن شناسی، ج۱، ص۵۵.



۱. نجم/سوره۵۳، آیه۴.    
۲. انبیاء/سوره۲۱، آیه۴۵.    
۳. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۲۸۰.    
۴. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۷۹.    
۵. مصباح، محمد تقی، ۱۳۱۳ -، قرآن شناسی، ج۱، ص۵۵.



فرهنگ‌نامه علوم قرانی، برگرفته از مقاله «وحی (قرآن)».



جعبه ابزار