• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وقف اشمام

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



به تبدیل اعراب رفع به سکون ، و به حالت ضمّه درآوردن لب‌ها بدون صوت، هنگام وقف ، وقف اشمام گفته می شود.



« اشمام » در لغت یعنی بوییدن، و در اصطلاح تجوید ، از کیفیات وقف است.
این وقف همان وقف اسکان است؛ یعنی حرف متحرک آخر، هنگام وقف، ساکن می‌شود؛ ولی هنگام تلفظ، لب‌ها بدون صوت غنچه می‌شوند. (به حالت ضمه درمی آیند).


محل این وقف فقط در مرفوع است؛ مانند: علیم، رحیم، فیکون.


رَوم و اشمام به هم شباهت دارند؛ ولی از بعضی نظرها متفاوتند؛ مثلاً «رَوم» به حروف آخر کلمه اختصاص دارد و هنگام وقف بر آن‌ها است؛ ولی اشمام وسط کلمه نیز جاری می‌شود؛ مانند: «... لاَ تَاْمَنَّا...» .
[۲] بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۲۲۶.
[۳] پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۱۰۴.
[۵] موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۱۱۷.
[۶] فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجوید استدلالی، ص۲۹۶-۲۹۸.



وقف رَوم .


۱. یوسف/سوره۱۲، آیه۱۱.    
۲. بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۲۲۶.
۳. پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۱۰۴.
۴. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۰۶.    
۵. موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۱۱۷.
۶. فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجوید استدلالی، ص۲۹۶-۲۹۸.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «وقف اشمام».    



جعبه ابزار