وقف اضطراری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
به
وقف بر کلمه به دلیل اضطرار مثل
عطسه و قطع نَفَس، وقف اضطراری گفته می شود.
«وقف اضطراری» در مقابل «
وقف اختیاری » از انواع وقف است.
هرگاه
کلام از جهت لفظ و معنا تمام نبوده، بلکه به کلمه بعدی مرتبط باشد و
قاری نیز به خاطر اجبار و اضطرار (نظیر قطع شدن نَفَس، کمی نَفَس، فراموشی یک
آیه ، عطسه و یا هر
عذر دیگری) قادر به ادامه
قرائت نباشد، جایز است در هر کلمه‌ای وقف کند؛ گرچه معنای آیه تمام نشود؛ ولی لازم است دوباره از محلی آغاز کند و به
تلاوت ادامه دهد که ابتدا به آن صحیح است.
از وقف اضطراری به وقف کفران، وقف ناقص، وقف قبیح، وقف متروک، وقف ممنوع و… نیز نام برده‌اند، که البته اشاره به صورتی دارد که قاری به ماقبل (جایی که ابتدا به آن
صحیح است) برنگردد؛
مانند:
۱. وقف بر «الْحَمْدُ» و شروع از «للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ»؛
۲.
وقف بر «ان الله لا یهدی» و ابتدا از «القوم الکافرین».
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «وقف اضطراری».
